ตามชื่อเลย "น้องสาวมหาภัย" ด้วยความที่วันนี้เรามีตังสดอยู่40 แล้วเราต้องไปกินรร.เราก็ซื้อข้าวกินซื้อน้ำกินก็หมด ตอนเย็นแม่เราบอกให้เราซื้อกับข้าวเขาบ้านด้วย เรามีตังอยู่ในบัญชี500เราก็กดออกมาหมด ซื้อกับข้าว100 เหลือ400 พอกับบ้านมาน้องเราเห็นตังเลยจะขอ100 เราก็บอกไปนะว่า
"ไม่ได้พี่เหลือแค่200 อีก200แม่เขาบอกจะขอแล้วพี่ต้องกินถึงวันพุธ) เราบอกแค่นั้นแหละพอแม่กลับมายังไม่ถึง5นาทีเราล้างชามอยู่แม่เดินเขามาว่าเรา หาว่าเราไปบ่นกับน้องว่าแม่จะเอาแต่ตังๆ เราก็บอกนะว่าเราไม่ได้พูดแบบนั้นแต่แม่บอกว่า
"น้องไม่ได้พูดแบบนี้มันบอกหาว่าแม่เอาแต่ตัง" แล้วเขาก็บ่นบอก
"หวังพึ่งอะไรไม่ได้เงินแค่นี้ยังบ่นโตไปไม่ต้องหวังอะไรจากแล้ว" คือแบบอะไรวะมากอะแล้วเมื่อต้อนต้นเดือนเงินกยศ.เข้าเขาก็เอาไป1,300 ให้เรา500 เราคืออยากจะเถียงมากว่าต้อนต้นเดือนก็ให้ไป1,300 ไงแต่เรารำคาญไม่อยากยืดยาวเลยแบบ รับๆผิดไป คือแบบเราก็ว่าเราพยายามทำให้ครอบครัวทุกอย่างนะแต่สิ่งที่ได้คือ เราไม่รู้หรอกว่าที่น้องไปพูดแบบนั้นเพื่ออะไรแต่เราโคตรเบื่ออะต้องมายอมรับในสิ่งที่ไม่ได้ทำไม่ได้พูดตลอดจนเรารู้สึกว่าถ้าเราแบบเป็นใบ้ไปเลยอะยังจะมีเรียงแบบนี้ไหม
น้องสาวมหาภัย
"หวังพึ่งอะไรไม่ได้เงินแค่นี้ยังบ่นโตไปไม่ต้องหวังอะไรจากแล้ว" คือแบบอะไรวะมากอะแล้วเมื่อต้อนต้นเดือนเงินกยศ.เข้าเขาก็เอาไป1,300 ให้เรา500 เราคืออยากจะเถียงมากว่าต้อนต้นเดือนก็ให้ไป1,300 ไงแต่เรารำคาญไม่อยากยืดยาวเลยแบบ รับๆผิดไป คือแบบเราก็ว่าเราพยายามทำให้ครอบครัวทุกอย่างนะแต่สิ่งที่ได้คือ เราไม่รู้หรอกว่าที่น้องไปพูดแบบนั้นเพื่ออะไรแต่เราโคตรเบื่ออะต้องมายอมรับในสิ่งที่ไม่ได้ทำไม่ได้พูดตลอดจนเรารู้สึกว่าถ้าเราแบบเป็นใบ้ไปเลยอะยังจะมีเรียงแบบนี้ไหม