เมื่อวันอังคารที่ผ่านมา ตอนพักเที่ยงเสร็จกำลังไปเรียนคาบต่อไปหนูโดนเพื่อนแกล้งโดยการเอาโทรศัพท์หนูไปซ่อน กลุ่มหนูมี 6 คนรวมหนูด้วยค่ะ หนูก็ยังไม่รู้ตัวจนถึงห้องก็พบว่าโทรศัพท์หายเลยกลับไปดูที่โรงอาหารก็ไม่เจอ ก็ถามเพื่อนด้วยว่าเห็นที่ไหนไหมก็ทำเป็นไม่รู้กัน แล้วหนูก็เงียบไปทั้งคาบไม่สนทนากับใคร เพราะนั่งคิดอยู่คนเคียวว่าเอาวางไว้ไหนแล้วก็คิดเสียดายข้อมูลในโทรศัพท์มาก ก็เลยเสียใจ เป็นชั่วโมง พอถึงตอนใกล้จบคาบ เพื่อนก็มาปลอบว่าไม่ต้องเสียใจเดี๋ยวพาไปประกาศหา พอตอนเสียใจอยู่พยายามกลั้นน้ำตาไว้แต่พอได้ยินคำปลอบใจ ก็ถึงกับต้องร้องไห้ออกมา สุดท้ายเพื่อนก็ขอโทษตามปกติค่ะ หลังจากนั้นก็ไม่ได้มีอะไรแล้วค่ะ
  ต่อมาวันพุธ ก็มาโรงเรียนตามปกติแต่มาสายนิดหน่อย ตอนเลิกแถวก็ยังไม่ค่อยคุยกับใคร แต่ผิดปกติที่ไม่มีเพื่อนคนไหนคุยหรือมองหน้าหนูเลยสักคน หนูก็พยายามเข้าหาแต่ยังไม่พูดอะไร ก็ไม่มีใครสนใจ ก็เลยคิดว่าต้องมีเรื่องอะไรแน่ๆค่ะ ก็ไม่ได้ไปถามเพราะบวกกับเป็นคนที่เข้าสังคมไม่เก่ง ก็เลยได้อยู่คนเดียวไม่มีใครคุยด้วยเลย พอกลับถึงบ้านก็เลยถามเพื่อนในแชทกลุ่มว่า ทำไมถึงทำแบบนั้น ก็มีหลายเหตุผล แต่หลักๆคือ นิสัยองหนูที่เวลาทำผิดไม่ชอบขอโทษใคร แล้วก็ยกตัวอย่างเรื่องที่ทำผ่านมาแล้วเป็นเดือนมาบอก ตอนนั้นหนูไม่รู้ตัวว่าควรหร่อไม่ควรทำอะไรค่ะ หลังจากเหตุการวันนั้นก็ไม่ได้ทะเลาะอะไรกันนะคะ ก็กลับมาเล่นกันปกติ แต่หนูก็ไม่ใช่ไม่เคยขอโทษใครเลย ก็มีขอโทษบ้างเช่นการชนเพื่อน เหยียบเท้าเพื่อน อะไรแบบนี้ค่ะ หนูก็ทำการขอโทษเพื่อนทุกคนไปแล้วนะคะ แต่ไม่มีใครตอบกลับ ดูไม่มีใครสนใจหรือไม่มีใครรับนั่นแหละค่ะ หนูก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาไม่บอกกันตรงๆแต่กลับทำเมินเฉยใส่ แต่ก็มีเพื่อนคนนึงที่ยังมีความหวังดีอยู่ค่ะ แต่ไม่ได้มีผลอะไรกับหนูเลย
   จนวันนี้ก็ไม่มีใครสนใจเหมือนเดิมค่ะ หนูเสียใจมาก แต่ไม่กล้าเข้าไปคุยกับเพื่อนต้องกลับมาร้องไห้ที่บ้าน มันทรมานต่อชีวิตหนู ต้องคอยอยู่กับตัวเองแล้วก็มาโทษตัวเอง ว่าทำนิสัยแย่ขนาดนี้
    
*หนูเลยอยากได้คำแนะนำว่าจะเข้าทำยังไงหนูถึงจะสามารถกลับไปเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมได้ หรือพูดยังไงให้เพื่อเชื่อใจได้ ถ้าไม่สายเกินไปค่ะ🥹