เราเป็นคนหน้าเหวี่ยง บางทีก็ทำหน้าเครียด แบบนั่งเฉยๆเหม่อๆชิวๆแล้วหน้าเครียด 

จนอาจารย์เรียกชื่อทักขึ้นมากลางห้องว่าเครียดอะไรหรือเปล่า 

เราก็แบบ "หืมม..หนูหรอ หนูเปล่าเครียด หนูสบายดีมากๆค่ะอาจารย์ ไม่ได้เป็นอะไรเลย กำลังตั้งใจฟัง
"
แล้ววันนั้นก็เลยนั่งยิ้มเรียนไปเลยทั้งคาบ .. กลัวหน้าเครียดไม่รู้ตัวอีก
การนั่งยิ้มตลอดเวลาทั้งคาบมันเป็นอะไรที่เกร็งมากนะคะ เหมือนคนบ้า ไม่กล้าทำหน้านิ่งๆ T T



แล้วเคยทะเลาะแบบจะตัดเพื่อนกันเลย พอถามไปถามมา
เพื่อนบอกเราชักสีหน้าใส่
คือในใจ “เราไปชักสีหน้าใส่มันตอนไหน ???”  
ก็ขอโทษเพื่อนไปแล้วอธิบายให้ฟังว่าเราไม่รู้ตัว
เพื่อนก็แบบตอนนั้นไง ตอนนู้นงี้  
คือแบบตอนนั้นเราชักสีหน้าด้วยหรอ ??? อึ้งค่ะ อึ้งมากกก ไม่รู้ตัวเลยค่ะ คิดว่าตัวเองกำลังยิ้ม O.O



ล่าสุดก็มาทะเลาะกับแฟน คือแฟนบอกเราชอบเหวี่ยงเค้า ล่าสุดวันนี้เลยแฟนตะคอกใส่เราเลย 

“เธอเป็นอะไร วันนี้เธอเหวี่ยงเค้าครั้งที่ 3 แล้วนะ!”  เราแบบเจอแบบนี้เรางงเลย เราไปเหวี่ยงตอนไหน??

จำได้ว่าตอนกินข้าวกลางวันก็ปกติ กินขนมก็ปกติดี เดินเล่นกันก็ยังปกติ เราเฮฮาตลอด T T  
พอแฟนบอกเหตุการณ์ตอนเราเหวี่ยงเค้าว่าตอนไหนบ้าง 
เราก็บอกว่า
“ตอนนั้นเค้าเหวี่ยงจริงๆหรอ เค้าทำอย่างนั้นจริงๆหรอ เค้าไม่รู้ตัวเลย”   

จนตอนนี้ก็ยังเคลียกันไม่ได้ แฟนยังไม่หายโมโหเราเลย


เรารู้สึกเราเป็นปัญหาสังคมมากๆ ทั้งเพื่อน แฟน อาจารย์
แล้วคนอื่นๆอีกล่ะ
ที่เค้าไม่มีโอกาสได้บอกเรา หรือเคลียกัน  
คงมีหลายๆคนเกลียดเราไปแล้ว
แต่เราไม่รู้ตัวจริงๆว่าเราทำสีหน้ายังไง
เราคิดว่าเรายิ้ม 
เราเป็นคนเฮฮาอยู่ตลอด ไม่คิดว่าคนรอบตัวจะรู้สึกต่างไปจากเรา  

เครียดค่ะ กลัวยิ่งไปทำงานเผลอไปชักสีหน้าใส่เจ้านายนี่ชีวิตดับเลย 

ใครพอมีวิธีแก้ หรือเป็นเหมือนเราแล้วมีวิธีแก้ไข แนะนำเราได้เลย
เราไม่อยากเป็นคนแบบนี้
เรารู้สึกเราเป็นตัวปัญหา เป็นคนนิสัยไม่ดี แต่จริงๆเราไม่รู้ตัวว่าหน้าตาเราเหวี่ยงหรือชักสีหน้าใส่ใครเลย T T