ทำงานกะดึกอีกแล้ว  ง่วงมาก
อยู่บ้านแล้วเหงามาก  ไปทำงานถึงรู้สึกดีขึ้น

ไม่คุยกับคนที่บ้านเลย  
1.)เกลียดน้องชายกับน้องสะใภ้ เพราะชอบข่มเรา เลยไม่ยุ่งไม่คุยด้วย
2.)พ่อแม่อวยน้องชายกับน้องสะใภ้ เลยไม่อยากคุยกับพ่อแม่
3.)น้องชายชอบใช้ความรุนเเรง  โดยเฉพาะกับหมา  หมาเรานิสัยดีมาก สอนง่าย ไม่กัดเจ้าของ  แต่คนที่บ้านชอบไปกดดัน ไปแกล้งมัน จนมันกลายเป็นหมาหวาดระแวง ไม่ไว้ใจเจ้าของ

มีแต่หมาที่อยากคุยกับมัน  หมาเรา ชอบกอดเรา เลียเรา  แต่สงสารมันเหมือนกัน แม่ชอบเอากระดูกให้มันกิน เราห้ามก้อไม่ฟัง ด่าเราอีก  พ่อบอกไม่เป็นไร แม่บอกเราอย่ามารู้ดี เกิดทีหลัง

สงสารหมาเราจริงๆ รักมันและก็เสียใจที่ปกป้องดูแลมันไม่ได้  มันเป็นแค่หมาก็ไม่รู้เรื่อง ใครให้อะไรก็กิน

เกลียดคนที่บ้านจริงๆ  มีความมั่นใจเกินร้อย  ทำชีวิตคนอื่นเดือดร้อน  ใช้ชีวิตไปวันๆ  พ่อวันๆเอาแต่นอนดูหนัง เลิกทำงานแล้ว เพราะบอกว่าเหนื่อย  ไม่ดูแลใครเลย ให้แม่ดูแล  ทำตัวเหมือนทารก ไม่มีความเป็นพ่อ

รู้สึกผิดกับหมา ที่เอามาเลี้ยงแต่ปกป้องมันไม่ได้  ถ้ามีบ้านของตัวเอง หมาเราคงไม่ตองมาเจออะไรแบบนี้

ง่วงมาก แต่ก้อสู้ต่อไป