ครูลำเอียง รักเด็กที่ตัวเองสนิทมากกว่า

คือเราจะมาเล่าเรื่องครูที่รร.ค่ะตอนนั้นเราอยู่ป.6 ผ่านมานานแล้วค่ะ แต่จำไม่ลืมเลย เรื่องมันคือเรา กับครูวิทย์แทนบี ครูจะชอบเด็กที่เรียนเก่งส่วนเด็กที่เรียนไม่เก่งครูก็ไม่ได้ไม่ชอบนะคะสอนดีเลยหล่ะค่ะ เราก็เป็นเด็กที่เรียนใช้ได้ค่ะไม่ได้เก่งครูจะจำชื่อเราไม่ได้ค่ะน่าจะเป็นส่วนน้อยของห้องเลยแต่ไม่เป็นไรเราไม่ได้น้อยใจค่ะ อต่เรื่องคือวันนั้นคือวันปัจฉิมเราก็จะขอครูทุกคนภ่ายรูป แต่พอมาถึงครูประจำชั้นเรากับครูวิทย์เค้าก็ถ่ายนะคะแต่ไม่มีใครยืนข้างเราไปหาเพื่อนเราหมดเลยแบบเรียงแบบนี้ค่ะ ครูประจำชัู้ปท รเพื่อนอีก3คนครูวิทย์แล้วก็เรา แทนที่ครูแกจะมายืนโอบแต่ดันทพให้เราเป็นเหมือนส่วนเกิน เรากะจะขอถ่ายรูปครูกับเพื่อนสนิทแต่ ครูดันเอาคนอื่นมาเพิ่มด้วย ตอนนั่นคือเศร้าเลยค่ะรูปคือหน้าเจื่อนเลย พอมาม.1เรามีเพื่อนสนิทคนนึงเค้าเป็นลูกครูหัวหน้าห้องวิชาการ ครูหลายคนเลยรู้จักเค้า สิ่งที่มากกว่านั้นคือ ครูทุกคนพูดดีถามดีกับเค้าแต่กับเราคุยแบบแน้มากค่ะ ตอนทำงานการงานตอนเย็บผ้าแล้วต้องถ่ายรูปอันนั้นเป็นง่นกลุ่ม เราก็จับผ้าให้ครูเค้าปัดมือเรา แล้วทีเพื่อคนเราคนนั้นกลับจับเลาทั่งๆที่เค้าก็จับผ้าเหมืนอนกันแล้วไม่ทำอะไรด้วนนะคะเป็นแบบนี้กับทุดคร฿เลยค่ะ เราขอใช้ที่นี้เป็นที่ระบายนะคะมันอัดอั้นสิ่งที่เราพูดไปเราอธิบายผิดไฟเพี้ยนๆบ้างแต่มีนคิความข้างในค่ะ  ทุกคนไใ่ต้องอ่านก๋ไก้นะคะเราแค่อยากระบาย
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่