เราได้เห็นความทรมานระหว่างที่เขาเป็นอยู่ กระบวนการรักษา จนถึงสิ้นใจ แล้วอีกไม่กี่วันก็คงจะมีญาติที่ต้องไปด้วยโรคนี้อีกแล้ว บางคนไม่ควรเป็นก็เป็นได้อย่างงงๆ ทำให้เรารู้สึกหวั่นวิตก กลัว อันนี้คือไม่ได้กลัวที่จะตายนะ แต่กลัวถึงความทรมานในระหว่างทางตังหาก เราจะรับมือกับเรื่องพวกนี้ยังไงดีคะ