เคยหนีออกจากบ้านค่ะเพราะทะเลาะกับพ่อแม่เป็นเรื่องในบ้านเป็นเรื่องทั่วไปนี้แหละค่ะทะเลาะกันรุนแรงมีคำหนึ่งที่ทำให้เราคิดแล้วอยากหนีออกจากบ้านมากคำว่าจะไปตายที่ไหนก็ไปรีบหนีออกจากบ้านกูได้แล้วอยู่ไปก็เปลื่องค่าไฟพ่อก็มาเสริมว่าหนีดิรีบหนีกูพูดจริงนะก็รู้ว่ากูเป็นคนยังไงพอเท้านั้นแหละค่ะพอพวกเขาด่าเราเสร็จก็ไปทำงานตอนนั้นเราเสียใจมากและก็โกรธมากร้องไห้ทั้งวันเราชวนเพื่อนไปเล่นที่ป่าเราก็คิดทั้งวันว่าทำไมต้องพูดแรงขนาดนั้นเรายังไม่อยากกลับก็เลยไปเล่นบ้านเพื่อนจนดึกเราคิดว่าถ้ากลับไปก็จะโดนสมน้ำหน้าเลยไปนอนบ้านเพื่อนจนถึง3ทุ่มแม่โทรมาเราไม่รับสายที่2เราจะไม่สนใจสายที่3เพื่อนเห็นว่าใครโทรมาก็บอกให้เราไปรับเราก็รับแม่ก็พูดขึ้นว่าอยู่ไหนเราก็บอกว่าจะกลับแล้วแต่ก็ไม่กลับค่ะกะว่าจะอยู่อีกนิดเพราะยังทำใจไม่ได้พอพ่อโทรมาเราก็ไม่ได้รับก็จะกลับบ้านนั้นแหละพอถึงบ้านแม่ก็ไม่พูดนั้งหันหลังเหมือนจะร้องไห้เราก็รีบขึ้นมาบนห้องเลย
หนีออกจากบ้าน