สวัสดีค่ะ หนูอายุ16 หนูเป็นเด็กต่างจังหวัด หนูจะเล่าก่อนนะคว่ามาอยู่คนเดียวได้ยังไง
คือ ตอนแรกหนูอยู่กับคุณแม่ที่ จ.ภูเก็ต ด้วยปัญหาเรื่องค่าใช้จ่าย กับ ที่คุณแม่ไม่ค่อยอยู่บ้านเพราะต้องไปทำงาน
และหนูอยู่กับน้องที่บ้านสองคน หนูเป็นคนติดเพื่อนและไม่ค่อยอยู่บ้านเหมือนกัน เลยทำให้คุณแม่ตัดสิ้นใจให้หนูกับน้องไปอยู่กับยาย
แต่หนุไม่อยากไปอยู่กับยายเลย ขอมาเรียนที่กรุงเทพคนเดียว สรุปก็ได้มา เช่าห้องอยู่ ตอนแรกๆหนูชอบที่ได้อยู่คนเดียวแต่พอนานเข้า
ก็ทำให้รู้ว่ามันไม่ง่ายเลยกับการใช้ชีวิตคนเดียว ไหนจะเรื่อง ค่าห้อง ค่าน้ำ ค่าไฟ แต่ดีหน่อยหนูใช้ไฟไม่เยอะตรงนี้เลยไม่ค่อยมีปัญหาแต่หลักๆที่มีปัญหาก็ คือ จิตใจ กับ ความคิด ตอนนี้ หนูไม่รู้ว่าจะจัดการยังไง หนูพยายามจัดการมาตลอด แต่ก็มีเรื่องให้เครียด เรื่องเรียนที่ตามเพื่อนไม่ทัน ละ เรื่องที่ไม่มีเพื่อน
หลักๆจะเครียดกับเรื่องเรียนเพราะการย้ายมาเรียนมันทำให้หนูต้องเปลี่ยนสายที่เลือกไว้ ตอนแรกเรียนสายคหกรมม แต่มาอยู่นี้ หนูเรียนศิลป์จีน และเรียนหนักมาก มันทำให้หนูรุ้สึกไม่อยากมีชีวิตต่อ หนูค่อยคุยกับแม่แล่วแต่ว่าเราเสียเงินกับการที่ให้หนูมาอยู่ที่นี้เยอะมากหนูเลยต้องทนเรียนไปก่อน หยูรู้สึกไม่มีความสุขกับการใช้ชีวิต รู้สึกอยากได้ใครก็ได้ไว้คุยเป็นเพื่อนแต่ก็กลัวเพราะว่าที่นี้น่ากลัวเราไม่รู้จะเจอคนแบบไหน เลยอยากถามพี่ๆว่าเราจะจัดการกับความยังไง คิดแบบไหนถึงจะมีความสุข