เราคบกับแฟนมา2ปีกว่าตั้งแต่สมัยเรียน จนช่วง1ปีหลังแฟนได้ไปทำงานซึ่งมีเวลาเล่นทรศแค่ตอนพักเที่ยงกับตอนพักระหว่างรอทำโอที(30นาที)และไม่ค่อยได้เจอกันบ่อยนานๆจะเจอที1-2ครั้งต่อเดือนบางเดือนก็ไม่ได้เจอกันเลยเพราะด้วยระยะทาง
ระหว่างที่เราเรียนต่อเราใช้ชีวิตคนเดียวเพราะเพื่อนก็ต่างอยู่แต่กับแฟน(เรามีเพื่อนแค่2คน😭)จนทำให้เรานึกคิดตลอดว่าเราอยู่คนเดียวใช้ชีวิตคนเดียวไปไหนมาไหนคนเดียว รอแค่เขาตอบแชทรอเขาเลิกงานไปวันๆ เวลามีเรื่องด่วนอะไรก็พึ่งเขาไม่ได้เพราะโดนเก็บทรศ มีเรื่องอะไรก็ได้แต่พิมทิ้งไว้ วนลูปแบบนี้เป็นระยะเวลา1ปีกว่า และเราก็มีหลายๆเรื่องที่เข้ากันไม่ได้จนทะเลาะกันหลายๆครั้งแต่ก็ยังไม่ได้เลิกกัน😅เขาเป็นคนที่ขี้หึงค่อนข้างมากไปเที่ยวไปไหนค่อนข้างลำบาก เราเลิกเรียนมาก็กลับมานอนอยู่แต่ในห้องไม่ค่อยได้ไปไหนจนตอนนี้รู้สึกโดดเดี่ยวและลำบากใจค่ะ - อีกใจนึงก็คิดว่าหรือเราไม่มีพื่อนให้ฆ่าเวลาหรือฮีลใจรึป่าวเลยทำให้เรารู้สึกโดดเดี่ยวแล้วไปลงกับเขาแบบนี้
มันเลยทำให้เราคิดว่าด้วยความที่เรายังเป็นวัยเรียนยังต้องใช้ชีวิตต้องเรียนรู้ประสบการณ์กับเขาที่ใช้ชีวิตวัยทำงานไม่ได้เล่นทรศไม่ได้เจอกันแต่ก็ไม่ได้โทษเขานะคะเพราะเราก็เลือกไม่ได้ มันคงเป็นความรู้สึกของเราเอง เราควรไปต่อหรือพอแค่นี้คะ อยากปรึกษาเพื่อนๆพี่ๆค่ะ