เราเป็นคนหน้าตาอมทุกข์ค่ะ ทั้งที่ไม่ได้คิดอะไรเลย ไม่เครียด ไม่เศร้า หางตาไม่ได้ตกนะคะ แต่แบบ เราหน้าบูดอะค่ะก็ทำหน้าปกติแต่มันบูดเราก็ว่าเราหน้าตา6/10นะคะ แต่เวลาอยู่คนเดียวหน้าเราจะอมทุกมากเลย

มีวันนึง 2ปีก่อนเราอยู่ม.4 พี่มหาลัยเขามาแนะนำคนที่จะเรียนต่อ
เราก็นั่งกอดเข่าทำหน้าปกติแบบน่าเบื่ออ่ะเมื่อไหร่จะปล่อยกูไปเรียนงี้ แล้วพี่เขาก้เดินเข้าถามว่า "แกเป็นไรรึป่าว สีหน้าเครียดๆนะ" เราบอกไม่ได่เป็นไรเขาก็เดินไป แล้วก็กลัยมาถามอีก ว่าเราจะขึ้นร้องเพลงบนเวทีหรอ เห็นเราหันหน้าไปทางเวทีแล้วทำหน้าเครียด ความจริงอิฉันไม่ได้คิดไรในหัวเลย มีแต่ความเบื่อหน่าย แล้วเพื่อนของเพื่อนเราก็บอกว่าเราน่ากลัว ทำหน้าตาน่ากลัว ทั้งที่กุไปไรตอนไหน เดี๋ยวอมทุก เดี๋ยวน่ากลัว สรุปความมั่นหน้าหายไปหมด เราควรทำไงดีคะ ยิ้มตลอดก็ปวดปากแย่เลย หรือไม่ได้ไปสนใจเลย ปล่อยให้เขาคิดไป