ผมเป็นคนนึงที่ชอบการเเสดงออกเวลาอยู่กับเพื่อนหรือมีกิจกรรม รร เช่นงานประกวดชุดรีไซเคิลผมก็ลงเป็นคนชอบทำให้คนอื่นหัวเราะถึงจะถูกมองว่าทำตัวเหมือนเด็กหรือไร้สาระเป็นคนชอบอะไรตลก ตอนเด็กพ่อผมเสียไปตอน ป4 พอเวลาผ่านไปเเม่ผมก็เริ่มบังคับผมมากขึ้นๆให้เปลี่ยน รร บ่อยพอเริ่มมีเพื่อนสนิทก็โดนเปลี่ยนตลอด555🤣ไม่รู้บัฃเอินรึป่าวหรือดวงไม่ดีผมโดนเเบบนี้มา9ปได้มั้งละเเม่ผมก็มีพ่อใหม่หรือพ่อเลี้ยงนั้นเเหละเเต่ผมไม่ติดไรหรอกผมดีใจด้วยซ้ำที่มีคนมาดูเเลเเม่ผมผมรู้ว่าการเลี้ยงลูก2คนมันยากด้วยตัวคนเดียวผมเข้าใจเขาทุกอย่างเเต่เขากับบอกผมว่าผมไม่เข้าใจอะไรเขาเลยละทีนี้เวลาผมอยู่กับพวกเขาผมรู้สึกว่าไม่เป็นตัวของตัวเองเเบบเช่นปกติผมเป็นคนที่พูดมากพูดให้คนอื่นหัวเราะสร้างบรรณากาศเเต่ผมอยู่กับเขาผมเป็นคนเงียบไม่พูดไม่จาไม่กล้าพูดไม่กช้าตัดสินใจเหมื่อลอยหัวโล่งไปหมดผมเลยไม่รู้ว่าผมเป็นอะไรผมร้องไห่บาวครั้งที่เขาว่าผมด้วยคำพูดเเรงๆเพราะผมก็ทนมาตั้งเเต่เด็กผมเขาใจเขาว่าเขาหวังดีเเต่เขาไม่เข้าใจความรู้สึกเเละสิงที่ผมอยากทำจริงๆอ้อละอีกอย่างผมได้มาต่างประเทศผมได้อยู่กับพ่อเลี้ยงละก็เเม่ผมอยู่เเล้วผมรู้สึกว่าพวกเขามองผมเป็นคนโง่ทั้งๆที่เขาสองคนไม่เคยเห็นผมในมุมที่เป็นผมผมไม่เข้าใจทำไมผมเป็นเเบบนี้🙂