เมื่อวานพาหลานตัวเล็ก ป.1 ไปเที่ยวงานสัปดาห์วิทย์ศาสตร์ที่เมืองทองธานี  ไปกับพ่อแม่เด็ก รวมเราด้วยอีกคน   เจตนาไม่ได้ไปเที่ยวแต่พาหลานไปเพื่อเรียนรู้โลกกว้างทางวิทย์ศาสตร์    พาหลานไปในจุดที่น่าสนใจและอธิบายให้เขารู้แต่บางจุดให้ พี่ ๆ ทีมงานประจำบูธนั้นอธิบายให้เพราะเขามีความรู้มากกว่าเราและประจำบูธอยู่แล้ว        บอกตรงนะไม่ไหวครับโคตรเหนื่อยเลย ขนาดผู้ใหญ่ 3 คนนะกับเด็กคนเดียว   คือหลานเราไม่ได้ซนนะครับแต่พยายามอธิบายให้เขารู้และพาไปบูธต่าง ๆ ที่มีทั้งเล่นเกม ระบายสี          หลังกินอาหารเที่ยงเสร็จไปต่อคิวที่บูธกระทรวงกลาโหมว่าจะให้ลองขับเครื่องบินจำลองกับขับเรือจำลอสักหน่อย  ผมขอตัวไปนั่งที่ริมกำแพงเลยไม่ไหวรอไม่ไหว  เหนื่อยเกินสังขารไม่ไหวจริง ๆ           ขากลับหลานขอไปเล่นฟาร์มสนุก Haborland ที่เมกาบางนาอีก  ผมขอนั่งรอที่ร้านดังกิ้นโดนัทด้านหน้าสวนสนุกเพราะเหนื่อยจนทนไม่ไหว  ไม่นั่งรอหรอกนอนฟุบหลับคาโต๊ะเลยไม่ไหว      ทีแรกผมบอกพ่อแม่เค้าให้เด็กเข้าไป ค่าเข้า 480 ส่วนผู้ใหญ่ให้จ้างพี่เลี้ยง Haborland ดูแลแทน  เพราะพ่อแม่เค้าไม่ไหวเหนื่อยมากเหมือนกันแต่ต้องทนเพื่อลูก   เพราะไม่รู้ค่าจ้างพี่เลี้ยงไปเล่นและดูแลเด็กในนั้นเท่าไหร่        ทีแรกพ่อแม่ก็ไม่อยากพามาต่อที่นี่หรอกเพราะเหนื่อยจากงานที่เมืองทองแล้วแต่ลูกมาเล่นสวนสนุกขอเพราะว่าเลื่อนมาหลายรอบแล้ว  สัญญากับลูกไว้ก็ต้องทำ   

   เลี้ยงเด็กคนนึงโคตรเหนื่อยเลย   ผมยังไม่หายตั้งแต่เมื่อวานจนถึงเที่ยงวันนี้  ว่าจะไปแอบหลับที่ทำงานละ    
    พ่อแม่เด็กบอกวันหลังจะพามาฝากไว้กับเราให้สอนหนังสือลูก      ผมขอบายไม่ไหว  ขอนอนดีกว่า  เลี้ยงเด็กไม่เอาละเหนื่อยเกิ้น  
     พ่อแม่ใครอายุมากจะมีลูก     ผมว่าตามเด็กไม่ไหว สังขารไม่เอื้ออำนวย เด็กมีพลังเยอะแต่ผู้ใหญ่อย่างเราพลังมีแต่ถดถอยตามอายุ  เลี้ยงเด็กคนนึงเหนื่อยมาก    ต่อให้จ้างพี่เลี้ยงเราก็ต้องช่วยสอนลูกอยู่ดี        ใครจะมีลูกตอนอายุมาก  ๆ คิดให้ดีด้วยนะ