สวัสดีค่ะ วันนี้เราอยากจะมาขอคำปรึกษาจากทุกๆคนค่ะ คือเรามีเพื่อนที่สนิทกันตั้งแต่อนุบาลอยู่1คน ยิ่งพอขึ้นป4-ป.6 จะเป็นช่วงที่สนิทกันมากๆ เราสบายใจที่จะอยู่กับเพื่อนคนนี้มากๆ แทบไม่เคยเห็นข้อเสียของเพื่อนเลย อาจจะมีรู้สึกไม่ดีนิดๆตอนโดนคุณครูเปรียบเทียบกับเพื่อนแบบอ้อมๆ คือเพื่อนคนนี้เป็นคนเก่งมากๆ ตอนนั้นคือเราไม่มีความคิดที่จะสู้กับเพื่อนคนนี้เลย เพราะเราคิดว่าเราไม่ทางชนะเขาแน่ๆ พอขึ้นม.1เราย้ายไปเรียนโรงเรียนใหม่ซึ่งเพื่อนคนนี้ก็มาเรียนกับเราด้วย แต่เราไม่ได้อยู่ห้องเดียวกัน เราได้อยู่ห้องปกติ ส่วนเพื่อนสอบได้อยู่ห้องคิง แต่ถึงเราจะไม่ได้เรียนห้องเดียวกัน แต่เรากับเพื่อนยังกลับบ้านด้วยกันตลอด ช่วงนั้นเราไม่มีเรื่องมากวนใจเราเลย อาจจะมีแค่เหนื่อยกับการปรับตัว เพราะรร.เรียนหนักมากๆ จำได้ว่าช่วงม.ต้นเป็นช่วงที่เราได้มีเวลาอยู่กับตัวเองสุดๆ เราไม่ได้เอาตัวเองไปผูกกับคนไหนเป็นพิเศษ คือพูดคุยกันแบบในฐานะเพื่อนร่วมห้องเท่านั้น เพราะเราคิดอยากจะลองท้าทายตัวเองดดู ว่าถ้าไม่มีเพื่อนที่สนิท เราจะเป็นยังไง สรุปคือเราเป็นอิสระสุดๆ อยากทำอะไรก็ทำ อยากไปไหนก็ไป ไม่ต้องรอใคร ถึงบางครั้งจะแอบเหงาบ้าง แต่เรารู้สึกดีสุดๆ พอขึ้นม.ปลาย อาจจะด้วยความที่อายุเยอะขึ้น ทำให้เรามีความคิดละเอียดขึ้น มองทุกอย่างเป็นความจริงมากขึ้น หรืออาจจะด้วยเหตุผลอะไรก็แล้วแต่ เราเริ่มรู้สึกอึดอัดกับเพื่อนคนนี้ ไม่รู้สิ เขามักจะถามคำถามที่เราไม่อยากตอบ นิสัยส่วนตัวของเราก็คือเป็นคนขี้ใจอ่อน มองโลกแง่ดีเกินไป อะไรที่ทำเองได้ก็จะทำทั้งหมดนั้นคนเดียว คือเป็นคนที่ไม่อยากรบกวนคนอื่นในเรื่องที่เราสามารถทำได้ ซึ้งมันเป็นข้อเสียสุดๆ พอเรรทำทุกอย่างเอง เราก็จะทำเป็นคนเดียว ทีนี้มีงานกลุ่มอะไร งานมากกว่า50% เราจะทำเองทั้งหมด บางครั้งต้องเสียตังคนเดียว ถึงมันจะแค่10บาท20บาทก็เถอะ เราขี้เกียจไปพูดกับเพื่อน เพราะบางคนบอกไปก็ไม่จ่ายเหมือนเดิม สรุปคือเราเป็นคนขี้เกียจกับเรื่องเล็กๆน้อยๆ เป็นคนผากหนักไม่ชอบพูดตรงๆ เป็นคนไม่กล้าถามในเรื่องที่คนอื่นเขาไม่ได้บอก เป็นคนที่มีความอดทนเก่ง เป็นคนที่มีพลังบวกสุดๆ เป็นคนเอาคำพูดของตัวเองมาคิดเล็กคิดน้อยว่าเพื่อนจะรู้สึกยังไงกับคำพูดเรา เป็นคนยอมคน ซึ่งเหมือนเพื่อนทุกคนจะรู้นิสัยของเราดี ดูจากการกระทำต่างๆ บางคนอยากอยู่กลุ่มกับเราเพราะหวังสบาย บางคนอยากอยู่ด้วยเพราะอยากอยู่ด้วยจริงๆ ซึ่งเราเจอมาหมดแล้ว ปัญหามันอยู่ตรงที่คำว่า 'เพื่อนสนิท' เพราะเป็นเพื่อนสนิทเราเลยยิ่งแคร์เพื่อนคนนี้มากๆ เขาถามอะไรเราก็ตอบไปหมด เขาพูดอะไรเราก็เห็นด้วยตามเขา(เพื่อนเราเป็นคนดีนะ) แต่เราอะไม่กล้าถามอะไรเขาเลย ที่นี้มันจะเกิดความรู้สึกแปลๆขึ้นมา คือเพื่อนคนนี้อะรู้เรื่องของเราหมดเลย เขาสงสัย เขาก็ถามเรา เราก็ตอบ ถึงเขาไม่ถามแต่ถ้าเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆเราก็มักจะบอกเพื่อนเสมอ แต่เขาอะไม่เคยบอกอะไรเราเลย คือทุกคนคิดภาพตามนะ อันนี้เป็นเหตุการณ์ตัวอย่างที่เราจะยกมาเล่า คือรร.มีประกาศแข่งกฎหมาย แล้วเพื่อนคนนี้เขาก็มาถามว่าเราจะลงแข่งมั้ย เราก็ตอบว่าไม่ลง เพราะขี้เกียจอ่านหนังสือ คือตอนนั้นเราตอบแบบนั้นเพราะขี้เกียจจริงๆ แต่ถ้าเพื่อนเขาชวนให้ไปแข่ง เราก็ขอตอบเลยว่าเราไปแน่ๆ เพราะเราปฏิเสธเพื่อนไม่เป็นอยู่แล้ว แล้วเขาแค่มาถามเฉยๆ เราก็ตอบไปตรงๆ ทีนี้อยู่มาวันหนึ่งเพื่อนในห้องคนหนึ่งเขามาชวน เพื่อนคนนี้เราพูดคุยกันบ่อย เลยค่อนข้างสนิทในระดับหนึ่ง พอเขาชวน เราก็ตอบตกลง แค่นี้ ใช่มันแค่นี้จริงๆ ถึงจะขี้เกียจอ่านหนังสือขนาดไหน แต่ถ้าเพื่อนมาชวนไปแข่งด้วย เราก็พร้อมจะอ่านหนังสือไปแข่งกับเพื่อน ทีนี้พอตกลงว่าจะไปแข่ง ฉันก็พูดเรื่องทนายทั้งวัน คือไม่อยากปิดว่าจะไปสอบกฎหมาย แต่มันยังไม่มีคนถามว่าจะไปสอบมั้ย เลยพูดลอยๆเปรยๆให้เพื่อนรู้ว่านี่จะไปสอบกฎหมายนะ พอถึงวันสอบ ตอนเช้าเพื่อนสนิทก็มาถามว่า จะไปสอบกฎหมายหรอ เราก็ตอบว่าใช่ เพื่อนในห้องชวน ละทีนี้นางก็ตัดเพ้อว่าทีตอนนั้นบอกว่าไม่ไปสอบเพราะขก.อ่านนส. ชั้นว่าจะชวนเธอไปสอบด้วย แต่เธอบอกไม่อยากไป คือตอนนั้นเรารู้สึกผิดมากๆ ตอนขึ้นไปสอบก็ยังรู้สึกผิดอยู่ แต่ที่มันเซอร์ไพรส์สุดๆคือ นางก็มาสอบด้วยจร้า นี่ตดใจมากกก เพราะเขาไม่พูดอะไรเลย ไม่บอกไม่กล่าว แอบมาสมัครแบบเราที่เป็นเพื่อนสนิทยังไม่รู้ คือมันไม่ผิดหรอก แค่รู้สึกนอยส์ รู้สึกเราไม่สำคัญอะไรเลย ทั้งๆที่เรามีอะไรเราก็บอกเขาหมด แต่เขาไม่เคยพูดอะไรเลย เชื่อมั้ยคบกันมามากกว่า12ปีแล้วจนตอนนี้ม.5จะขึ้นม.6แล้ว เรายังไม่รู้เลยว่าเพื่อนอยากเป็นอะไร อยากทำอาชีพแบบไหน อยากเข้ามหาลัยอะไร คือเขาไม่บอก เรารอบอกตอนที่เขาประสบความสำคัญเร็จ คือมันไม่ผิดหรอก แต่ในฐานะที่เป็นเพื่อนสนิทกันเรารู้สึกเสียใจนิดหน่อยที่ต้องมารู้พร้อมๆกับคนอื่น เหมือนเราไม่ได้สนิทถึงขั้นเปิดใจคุยกันทุกเรื่องอะ ตอนแรกๆคิดว่าไม่เป็นไร เรารู้พร้อมๆกับคนอื่นก็ได้ แต่พอนานๆไปมันแอบเสียความรู้สึก จนตอนนี้มันอึดอัดไม่อยากจะบอกอะไรกับเขาเลย แต่เราก็รู้สึกไม่ดีถ้าให้เพื่อนสนิทมารู้พร้อมๆกับเพื่อนคนอื่นๆ เราแคร์ความรู้สึกเขามากๆ เลยอยากจะขอคำปรึกษาจากทุกๆคนหน่อยค่ะ ว่าเราควรทำยังไง ให้กลับมาเป็นเหมือนเดิม คือในแบบที่เราไม่รู้สึกอึดอัด สามารถบอกเขาได้ทุกเรื่องเหมือนเมื่อก่อน