หวัดดี วันนี้เป็นวันแรกที่เราไปเรียน แล้วเรารู้สึกว่าทำไมตัวเราเองถึงปรับตัวเข้ากับคนอื่นยาก
ไม่ไม่สนิทใจที่จะรู้สึกว่าใครคือเพื่อนเลย ไม่ใช่ว่าเขาไม่ดีนะ แต่เป็นเพราะเราเองที่ไม่ชิน เราพยายามพูดคุยกับเพื่อนมากๆ แต่เวลาคุยก็เหมือนมาจากต่างดาว เพื่อนคนอื่นเขาก็ดูเข้ากันได้ดี   ด้วยบุคลิกนิสัยที่ดูเหมือนผู้ชายเวลาอยู่ในกลุ่มผู้หญิงก็รุ้สึกเหมือนตัวเองเป็นตัวประหลาด  
  ด้วยความที่ว่าตัวเองโลกส่วนตัวสูง บวกกับการที่ต้องมาเรียนไกลๆบ้านแบบที่ว่าไม่มีเพื่อนเก่ามาด้วยมาแบบไม่รู้จักใคร ตอนแรกๆก็คิดว่ามาหาเพื่อนข้างหน้าคงไม่เสียหายไร  แต่ด้วยนิสัยของตัวเองที่มันดูไม่ค่อยจะปกติเท่าไหร่(ปกติในที่นี้หมายถึง เป็นเหมือนที่คนอื่นเขาเป็นกัน)  เราติดนิสัยสะพายย่ามมาจากมัธยม ซึ่งก็เกรงใจเพื่อนที่เดินด้วยกันกลัวเขาจะรับไม่ได้ที่เราเป็นแบบนี้

เรารักโลก เรารักต้นไม้ เรารักสัตว์  เราอยากปลูกต้นไม้แต่เราหาร้านขายต้นไม้ไม่เจอ เราอยากเลี้ยงแมวแต่ที่หอห้าม เราก็เลยให้นกมาสร้างรังตรงระเบียงราวตากผ้าด้านนอก และเอาข้าวสารเทไว้ให้มัน ซึ่งมันไม่กิน ..

เราขี้เกียจที่จะกินอะไรที่มันยุ่งยากโดยเฉพาะไปกินที่อื่นข้างนอกที่ไม่ใช่โรงอาหาร ซึ่งมันไกล
เราขี้เกียจที่จะไป จะออกไปเที่ยวไหนที่ทำให้เราสูญเสียทรัพย์   
แต่เขาก็ว่ากันว่าอยากเจอคนแบบไหนก็ให้ไปสถานที่ๆมันเป็นแหล่ง อยากได้คนดีก็ไปที่ดีๆ แต่ถ้าอยากได้เพื่อนที่เป็นแบบเรา จะหาจากที่ไหนล่ะ วันๆก็อยู่แต่ห้องเล่นเกมฟังเพลงไม่เคยจะไปไหน คนแบบเราก็คงจะอยู่แบบเรา แล้วแม่มจะเจอกันได้ไง  
อยู่คนเดียวได้ไปไหนมาไหนคนเดียวได้
แต่ถึงไงเราก็ยังอยากมีเพื่อนอยู่ดี เพราะเวลาไปเรียนเราอึดอัดที่เพื่อนพยายามจะชวนเราคุยแต่เราไม่ชวนเขาคุยเลย (ทำไมเป็นคนอย่างงี้!!)

นั่นแหระครับ มีไรอีกมากมาก
จริงจังนะครับ อยากได้เพื่อนที่เราสนิทใจ แบบสบายใจที่จะพูด สบายใจที่จะถาม สบายใจที่จะเล่าอะไรๆให้ฟัง  ใครก็ได้ รุ่นพี่ก็ได้  
บางทีก็คิดว่าคงต้องแก้ที่เราเอง เออ ออ ตามกลุ่มเพื่อนก็คงดีแหละ
แต่เราขี้เกียจไปกินข้าวไกลๆจริงนะ  จะปฏิเสธก็เกรงใจ กลัวตัวเองไม่มีเพื่อน  

อยากได้คนที่สนใจเรื่องไรที่เหมือนๆกัน แลกเปลี่ยนความคิดความชอบไรงี้


ตัวเงินตัวทองที่ ม. น่ารักมากครับบ วิ่งทีนี่ดุ๊กดิ๊กๆ

#BUDC07