สวัสดีทุกคนนี้เป็นกระทู้แรกของเรา ตามหัวข้อเลยเราเป็นโรคซึมเศร้า ต้องกินยานอนหลับทุกวันมีความเครียดมากมายในใจแต่พูดออกมาไม่ได้ไม่อยากไปไหม เวลาออกไปข้างนอกแล้วรู้สึกไม่ปลอบภัยระแวงไปซะทุกเรื่องไม่กล้าสู้หน้าเพื่อนกลัว กลัวสายตาทุกคนไม่รู้ว่ารู้สึกไปเองหรือว่าเป็นไปตามที่คิดทุกคนดูเหมือนดูเราเป็นคนน่ารังเกียจไม่กล้าสู้หน้าใครไม่ไว้ใจใครเพราะเคยไว้ใจแล้วเขาเอาเรื่องของเราทุกอย่างไปพูดให้ใครต่อใครฟังเวลาออกไปข้างนอกต้องฝืนยิ้มทั้งที่เหนื่อยใจมาก ต้องกลับมาร้องไห้อยู่บ้านทุกครั้งเหนื่อยจนไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้ว.
คิดยังไงกับคนที่พึ่งอายุ17แล้วเป็นซึมเศร้า