เกิดมาไม่ค่อยกลัวอะไรนอกจากฝนเลยค่ะ เรากลัวในขั้นหนักมากเลยค่ะ ตอนเด็กๆชอบฝนตกมากเพราะมันอากาศเย็นแต่จุดเปลี่ยนมันอยู่ที่ตอนไปอยู่ตจว.3ปี ซึ่งห่างไกลจากความเจริญมากเกือบอยู่ในป่าเลยค่ะเวลาฝนตกจะเสียงดังมาก มีวันนึงฟ้าฝ่าเสาหน้าบ้านเป็นเสียงที่ดังสุดในชีวิตที่เคยได้ยิน หลังจากนั้นเวลาฝนตกแพนิคมาตลอดเลยค่ะ กลัวมากๆชอบจิตตกเวลาฟ้าร้อง เคยกลัวอะไรสักอย่างมากๆกันมั้ยคะ นอนคนเดียวไม่ได้ต้องขนหมอนกลางดึกไปหาครอบครัว คิดตลอดเลยค่ะว่าฟ้าจะผ่าตัวเองถึงจะรู้ว่ามันไม่ผ่าง่ายๆแต่มันก็กลัวและคิดไปต่างๆนานา เคยกลัวจนร้องไห้ใช้วิธีอุดหูเปิดเพลงดังสุดก็เจ็บหูตลอด มีใครเป็นเหมือนเราบ้างมั้ยคะ