สวัสดีค่ะ...เราอายุ 31 ปีนะคะ ก่อนหน้านี้เป็นริดซี่มาตั้งแต่เด็ก จำความได้เลย  ก่อนหน้านี้ไม่มีอาการเจ็บแสบใดๆ หลังๆมา ท้องผูกเริ่มมีอาการถ่ายยาก ทำให้น้องมีขนาดใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ ถ่ายแล้วไม่สามารถเอามือดันกลับเข้าได้เอง....เลยตัดสินใจมาหาหมอที่โรงพยาบาล ใช้สิทธิ์ ปกส.นะคะ
เรามาหาหมอ หมอตรวจเรา แจ้งว่าของเราเป็นระยะที่ 3 แล้วนะ จะมีหัวที่อักเสบด้วย ...ถ้าเทอมีเวลาหมอจะผ่าให้...เทอมีเวลารึป่าวล่ะ   หมอถามเราแบบนี้ ...เราในใจอยากผ่ามานานแล้ว เลยบอกหมอว่าพร้อมผ่าค่ะหมอ หมอจึงให้เรามาตามวันนัดอีกทีเพื่อเลือกวันผ่าตัด
เราได้คิวผ่าตัดวันที่ 8/8/67 นะคะ
หมอนัดมารพ.ตอนเช้า เพื่อตรวจเลือดชุดใหญ่ เอ็กเรย์ปอด วันคลื่นหัวใจ...เตรียมความพร้อมก่อนผ่าช่วงบ่าย
โอเคร ผ่านไปได้ด้วยดี ผ่าตัดได้ช่วงบ่ายโมงวันนี้....เจาะน้ำเกลือ เตรียมเข้าห้องผ่าตัด
เวลา13.00 พยาบาลให้ญาติรอข้างล่าง เค้าเข็นเราไปนอนที่ห้องผ่าตัด 1 ชม. เพื่อวัดชีพจร ให้ยาฆ่าเชื้อ...
เอาล่ะ...ได้เวลาแล้ว บ่าย 2 โมง พยาบาลเข็นเราไปในห้องผ่าตัด เรากลัวมาก ขอยาสลบคุณหมอ คุณหมอแจ้งว่าเป็นยาบล็อคหลังนะ...ดีกว่าเชื่อหมอ ไม่ต้องกลัวตื่นเต้น หมอตื่นเต้นกว่า555+ ...
วิสัญญีแพทย์ มาฉีดยาบล็อคหลังให้เรา ให้เรานอนตะแคงกอดอก ฉีดยามือเบามากก ไม่รู้สึกเจ็บเลย...
สักไม่กี่วินาที อาการชาท่อนล่างเริ่มมา เราขยับตัวเองไม่ได้ เอาละพร้อม เอาเราขึ้นเตียงขาหยั่งเหมือนจะคลอดลูก555+ คุณหมอเริ่มปฎิบัติการเรา หมอบอกว่าเราเป็นเยอะนะ 4 หัว แต่เดี่ยวหมอจัดการให้ทั้งหมด โอกาสเกิดใหม่น้อยมาก 😅  
ใช้เวลาทำไม่นาน ครึ่งชั่วโมง เราคิดในใจกุจะเป็นลมก่อนไหมเพราะเรากลัวเลือด พยายามนอนนิ่งๆ แต่ตัวก็สั่นๆๆๆ ไปหมด จนพยาบาลคิดว่าเราหนาว เอาผ้ามาคลุมให้อีกชั้น อ่อเราลืมบอกไปเราไม่เห็นนะว่าเค้าทำอะไร มีผ้าม่านกั้นเหมือนคลอดลูกเลย...
อดทน อดทน บอกตัวเอง ครึ่ง ชม ผ่านไป เสร็จแล้ว หมอให้เราไปนอนในห้องพักฟื้นอีก 1 ชม เวลา 14.30 เพื่อดูอาการ และเวลา 15.30 ให้เข้าห้องพักได้
ในตอนนั้นยังชิวๆๆ คุยพูดได้ ไม่เจ็บไม่ปวดแผล หมอให้นอนนิ่งๆ จนถึงเวลา 1 ทุ่ม เวลานั้นขาเราเริ่มขยับได้ ทีละนิด และยาชาเริ่มหมดฤทธิ์ เราปวดแผลมากขึ้นๆๆ พยาบาลเอายาแก้ปวดมาให้ทาน ยังเอาไม่อยู่ ต้องให้มาฉีดยาแทน ...พยายาลมาดึงผ้าก็อตออกจากแผล โอ้ยนาทีนั้นเอง เหมือนเราแสบไปหมด  ทั้งแสบ ทั้งปวด....
ผ่านไปจนกลางดึกก็ปวดไม่หาย นอนไม่ได้เลยทั้งคืน
ตอนเช้าปวดฉี่ลุกเข้ามานั่งในห้องน้ำเดินเหมือนซอมบี้ ปวดไปหมด เวรเจ้ากรรม..ฉี่ไม่ออกอี๊กก โอ้ยยย
ทรมานแท้ เรียกพยาบาลมาสวนฉี่...พยาบาลก็ไม่ค่อยอยากสวนให้เพราะมันติดเชื้อได้....สรุปแล้ว ฉี่ไม่ออก 2 รอบ เลย ต้องสวน(ผลข้างเคียงจากยาบล็อคหลัง)
นอนก็นอนไม่ได้ ฉี่ดันไม่ออกอีก
ในวันนั้นช่วงบ่าย คุณหมอที่ผ่าเรามาดูแผล และดูอาการ บอกวิธีปฏิบัติตัว คุณหมอให้เรากลับบ้านได้เลย 9/8/67
กลับมากินอาหารอ่อนๆ แช่ก้น งดของหมักดอง อาหารทะเล รสจัด เราทำตามหมอทุกอย่าง
ผ่านไป1 อาทิตย์แผลเริ่มไม่ปวดแล้ว แต่แสบก้นอยู่บ้าง ยังดีกว่าในวันแรก...เราแช่ก้นในน้ำอุ่น เช้า เย็น
หมอนัดอีกที 2 อาทิตย์ วันนี้เรามาตามนัด หมอดูแผล ยังตกใจ แผลเราไม่มีหนอง ไม่มีเลือดดีขึ้นมากๆๆ ไม่รู้ทำไมนะคะ เราชมหมอว่า ก็หมอเก่ง 5555
หมอยิ้มเลย แต่หมอเก่งจริงๆนะคะ พูดดีมากๆด้วย น่ารักกก....🫶🏻
วันที่หมอนัดเราซื้อขนมมาฝากด้วย แต่คุณหมอบอกไม่ต้องเลย แค่เทอมาหมอก็ดีใจแล้ว...
ไม่ได้เนอะ หมอใจดีกับเรามาก เราต้องตอบแทน
หมอนัดอีกที 3 อาทิตย์...ไว้มารีวิวใหม่นะคะ
และวันนี้ ก็ดีขึ้นมากจริงๆ ค่ะ ใครที่ยังเป็น ไม่กล้าผ่า ลองมาที่ รพ.แพทย์รังสิตดูนะคะ คุณหมอที่นี่ดีมากทุกคน พูดดีมากด้วย

เราผ่ากับคุณหมออโนชา แผนก ศัลยกรรม ที่รพ.แพทย์รังสิตนะคะ ใครได้อ่านแล้วชอบเป็นความรู้ ไปรีวิวให้คุณหมอกันเยอะๆนะคะ คุณหมอเก่งมากจริงๆๆ 🩵🩵