มาแชร์ประสบการณ์ผ่าตัดค่ะ
ตอนแรกก็กังวลเหมือนกันค่ะ กลัวเจ็บ เราขี้กลัวมากค่ะหาข้อมูลในพันทิป อ่านประสบการณ์คนอื่นๆแล้วก็กลัว ส่วนใหญ่บอกว่าเจ็บกัน เราเลยกังวลหนักมาก เอาละ มาเริ่มกันเลย

แรกเริ่มเราปวดก้นมา 1ปีแล้ว ตอนแรกคิดว่าเป็นที่กล้ามเนื้อก้นเลยไม่สนใจ พึ่งจะมา3เดือนนี้แหละที่มันแปลกไปคือ ถ่ายแล้วมันเจ็บ ถ่ายก้อนเล็ก มีเลือดออกเพราะตูดฉีก ตอนแรกคิดว่าเดี๋ยวก็หาย พอนานๆวันเข้า แผลที่มันฉีกมันเริ่มมีติ่งเข้ามาแทนที่ ไอ่เราก็ เอ้ะ มันมีตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ช่วงนั้นมันคันๆก้นอยู่นะ เลยลองหาข้อมูลดู สรุปเป็น แผลปริขอบทวารเรื้อรัง รักษาด้วยวิธีผ่าตัดดีที่สุด ตอนแรกไม่เชื้อ เลยไปคลินิกแถวบ้าน หมอถามอาการเลยบอกว่าเราเป็นริดสีดวง เราก็แบบ มันใช่หรอ? เพราะที่เลือดออกเพราะตูดเรามันฉีกไง มันไม่ได้ออกมาจากข้างใน ก็แบบ หมอบอกเป็นเราก็เป็นละกัน เลยกินยาริดสีดวงไป 2อาทิตย์ ก็ไม่ดีขึ้น ก็เลยตัดสินใจไปโรงพยาบาล เพราะมันนั่งไม่ได้มา 1ปีแล้วไง เวลานั่งรถก็ทรมารเพราะมันปวดจากข้างในไง 

พอไปหาหมอ หมอบอกเป็นแผลปริเรื้อรัง และกล้ามเนื้อหูรูดตึง เลยทำให้รูก้นมันเล็ก มีวิธีรักษาอย่างเดียวคือ ผ่าตัด แล้วจะดีขึ้นมากๆ
เลยถามเราว่าจะผ่าเลยมั้ย เราเลยบอกว่ายังไม่พร้อม เพราะมันเร็วมาก หมอบอกค่าผ่าตัดจะอยู่ที่ 4xxxx-5xxxxxบาท. เราก็คิดว่ามันแอบแพงไปหน่อยด้วย เลยจะรอดูอาการอีกสัก 1อาทิตย์

ผ่านมา 1 อาทิตย์ แผลที่ก้นเรามันเริ่มหายแต่ติ่งมันก็ยังมีอยู่ หมอเลยให้เราไปนอนบนเตียง แล้วแหย่นิ้วเข้ามาในก้น และก็คว้านนิ้วรอบก้นเรา แล้วถามว่าตรงนี้เจ็บไหม พอคว้านมาโดนที่ก้นด้านบนตรงแถวร่องเราก็แทบกรี้ดเลยเพราะมันเจ็บมาก หมอบอกรูก้นเรามันคับมากเพราะกล้ามเนื้อหูรูดมันตึง ต้องผ่าตัด

เราเลยถามว่าจะผ่าได้คิววันไหน หมอบอกว่าวันนี้ผ่าได้เลย เราก็แบบ ห้ะ! วันนี้เราไม่เตรียมใจเลย ขอเลื่อนผ่าไปอีก4วัน ก็ตกลงกันเรียบร้อย

ถึงวันนัดผ่า
เราก็ไปแต่เช้าหมอก็ให้เราไปเอ็กซเรย์ปอดก่อน เสร็จแล้วก็ขึ้นไปนอนบนเตียงให้น้ำเกลือ และเจาะเลือดเราไปตรวจ ผ่านไปสักพักไม่ถึง 15นาที ก็เข็นเราไปห้องผ่าเลย
ก็รอผ่าสัก 10นาทีได้ หมอจะมาแจ้งว่าจะบล็อกหลังเรานะ ไม่เจ็บ เราก็โอเคค่ะ สักพักหมอก็มาฉีดยาบล็อกหลังเรา และฉีดยาให้เราสลึมสลือน่าจะเป็นยานอนหลับรึป่าว แต่จะสลึมสลือมากกว่า เพราะเราไม่ได้หลับไง เรารู้ตัวทุกอย่าง ก็พอยาออกฤทธิ์ก็ยกขาเราขึ้นจากนั้นไม่นานก็เสร็จ เราก็ ห้ะ เสร็จแล้วหรอ ระหว่างที่หมอผ่าเราไม่ได้หลับแต่จำอะไรไม่ได้เลย 

พอออกมาจากห้องผ่า ก็จะรอดูฮาการ 1 ชม.
พอผ่านไปก็ เข็นเราไปที่ห้องที่เราจองไว้

พยาบาลก็จะมาคอยวัดความดันอยู่บ่อยๆ
ช่วง แรกๆเราฉี่ไม่ออก เลยได้สวนฉี่ อายๆอยู่เหมือนกัน แต่พอคิดว่าเค้าไม่คิดอะไรหรอก คงเห็นจนชิน เลยสบายใจ

วันแรก พอยาหมดฤทธิ์กปวดๆหน่วงๆค่ะ ไม่ได้เจ็บมากขนาดนั้น หมอไม่ให้ขยับตัวประมาณ 6-8ชม.
หลังจากนั้นก็ลุกไปฉี่ได้

วันที่สอง
หมอก็มาถามว่าเราถ่ายรึยัง เราก็ยังไม่ถ่าย เลยแจ้งหมอไปว่าปกติ3-4วันเราจะถ่ายสักครั้ง เราถ่ายยากมาก เลยได้ยาระบายมา ตอนช่วงเช้า
พอสักช่วงบ่าย ก็อึเลย กลัวมากเห็นบางท่านบอกมันเจ็บมาก ไอ่เราก็กลัวสุดๆ พอถ่ายออกมาก็ไม่เจ็บนะ แค่แสบๆนิดหน่อย ทนได้ เราดีใจมากที่ไม่เจ็บขนาดนั้น หมอเลยบอกพรุ่งนี้ก็ออกได้เลย

วันที่สาม
เราก็เดินได้คล่องขึ้น แต่ก็ยังปวดหน่อยๆ แบบเราก็ต้องเดินเบาๆเพราะกลัวแผลจะฉีก/อันนี้เราคิดไปเองนะว่ามันจะฉีก/แค่รู้สึกไปเอง เลยระวังไว้ ก็ได้นั่งรถกลับบ้าน รู้สึกปวดไงเพราะมันสะเทือน กลับบ้านมามันก็แฉะๆที่ก้นหน่อย เราใส่ผ้าอนามัยไว้ตลอดกันเลอะ ก็กินอาหารอ่อนๆ ไม่กินรสเผ็ดเลย

วันที่เจ็ด
หมอนัด วันนี้เดินได้คล่องละ หมอก็ให้เรานอนบนเตียงหมอก็ดูแผล หมอบอกว่าแผลดีขึ้นมากแล้ว
หมอก็ดูแผลที่ผ่าตัดข้างใน ตอนที่หมอฉีกก้น เราได้ยินเสียงดังกริ๊บ เราก็ตกใจ เพราะคิดว่าตูดเราฉีกรึป่าว เพราะหลังจากนั้นเราก็ปวดๆ

หมอเลยบอกเราว่าแผลเราดีแล้วให้แช่ก้นบ่อยๆ
หมออยากให้แผลเราหายช้าๆ หมอว่าแผลหายช้าจะดี เพราะตอนที่เราแช่ก้น รูทวารเรามันจะขยาย

พอเราออกมาก็รู้สึกเจ็บๆก้น เพราะก่อนหน้าเราไม่เจ็บแล้วก็กังวลอยู่เหมือนกัน ต้องรอดูอาการอีกที ว่าจะหายเจ็บเมื่อไหร่
เดี๋ยวจะมาอัพเดทให้อ่านกันอีกนะคะ