คือเรามีเพื่อนสนิทอยู่สองคน ชื่อย่อ ด กับ อ
เรารู้สึกว่าเราสนิทกับเขาสองคนนี้มากที่สุด
คือช่วงนี้มีกิจกรรมตอบคำถาม ให้ตั้งทีม3คน เราไปเห็นเลยคุยกับพวกเขาว่าอยากลงด้วยกัน 3 คน อ เลยบอกว่าเดี๋ยวดูก่อนเราก็เลยเออโอเคๆ
แล้วผ่านมา2-3วัน เราทวงเรื่องกิจกรรมนี้ เขาบอกว่าเขาตั้งทีมไปแล้ว แต่ไม่มีเรา เขาไม่ชวนไม่บอกหรืออะไรเลยครับเก็บเงียบไว้เลย แบบว่าแอบไปลงกัน ละเอาคนอื่นเข้าทีม เเล้วมันก็เริ่มคิดในใจครับ ว่าที่เขาไม่ชวนมันเป็นเพราะอะไร หรือเพราะเราเรียนไม่เก่ง หรือเขาไม่อยากชวน ทั้งที่สนิทกันมาก บางทีสองคนนี้เขาก็ไปไหนด้วยกันแค่สองคน คุยกันอยู่สองคนเขาไม่ค่อยชวนอะไรเราเลยครับมันเหมือนกับเขานึกถึงเราเป็นคนสุดท้ายตลอด พอมารู้ว่าเขาแอบไปตั้งทีมเราก็น้อยใจมากเลยครับแต่ไม่กล้าแสดงออก เลยฝืนปั้นหน้ายิ้มแล้วคุยสนุกต่อ แต่มันก็คิดเรื่องนี้ทั้งวันเลยครับว่ามันเพราะอะไร หรืออาจจะเพราะความสามารถเราไม่ค่อยอยุ่ในสายตาเขาหรือเปล่า เรารู้สึกในสายตาเขาเราเรียนไม่ค่อยเก่ง เพราะ เขาแสดงออกบ่อยมากว่าเราเรียนไม่ค่อยเก่ง ไม่ค่อยสนใจเราเท่าไหร่ เวลามีกิจกรรมหรือ งานอะไรที่ต้องทำเขาจะไม่ค่อยชวนเราเลยครับ แต่เราพยายามเรียนให้ดีขึ้นตลอดเลยนะครับ แต่เหมือนพยามแค่ไหนมันก็ไม่อยู่ในสายตาเขาเลยครับ มีอยู่อีกครั้งนึงครับ เราบอกพวกเขาว่าอยากลงกิจกรรมเยอะๆ มีอะไรให้ชวนหน่อยสรุปสุดท้ายตอนนั้นเขาแอบไปลงกัน2คนแต่กิจกรรมนั้นมันลงได้เกือบ10หรือเกิน10เลยมั้งครับแต่เขาก็ไม่เคยชวนเลย เราไม่รู้เรื่องอะไรกับเขาเลย เราพยายามตามตลอด ตามพวกเขาและกิจกรรมแต่ก็ไม่เคยทันสักที น้อยใจมากเลยมันเอาแต่คิดตลอกว่าหรือเพราะเราไม่เก่งมากพอเขาถึงไม่ค่อยเลือกเราเลย รู้สึกแย่มากเลยครับทั้งที่เราพยายามมากๆเลย บางทีก็แอบรู้สึกว่าเพื่อนในห้องมองข้ามเราบ่อยมากครับ เวลาครูให้จับกลุ่มมันเหมือนเป็นปมอะครับ ไม่ค่อยมีใครอยากเลือกเราเลย เหมือนเราเป็นแค่เศษเลยครับ กระทู้นี้ทั้งอยากระบายสิ่งที่อัดอั้นในใจ กับอยากถามว่าควรจัดการความรู้สึกยังไงดีครับ ที่เหมือนเพื่อนไม่ค่อยเอาเราเท่าไหร่🥹🥹
ควรจัดการความรู้สึกยังไงดีครับ 🥹
เรารู้สึกว่าเราสนิทกับเขาสองคนนี้มากที่สุด
คือช่วงนี้มีกิจกรรมตอบคำถาม ให้ตั้งทีม3คน เราไปเห็นเลยคุยกับพวกเขาว่าอยากลงด้วยกัน 3 คน อ เลยบอกว่าเดี๋ยวดูก่อนเราก็เลยเออโอเคๆ
แล้วผ่านมา2-3วัน เราทวงเรื่องกิจกรรมนี้ เขาบอกว่าเขาตั้งทีมไปแล้ว แต่ไม่มีเรา เขาไม่ชวนไม่บอกหรืออะไรเลยครับเก็บเงียบไว้เลย แบบว่าแอบไปลงกัน ละเอาคนอื่นเข้าทีม เเล้วมันก็เริ่มคิดในใจครับ ว่าที่เขาไม่ชวนมันเป็นเพราะอะไร หรือเพราะเราเรียนไม่เก่ง หรือเขาไม่อยากชวน ทั้งที่สนิทกันมาก บางทีสองคนนี้เขาก็ไปไหนด้วยกันแค่สองคน คุยกันอยู่สองคนเขาไม่ค่อยชวนอะไรเราเลยครับมันเหมือนกับเขานึกถึงเราเป็นคนสุดท้ายตลอด พอมารู้ว่าเขาแอบไปตั้งทีมเราก็น้อยใจมากเลยครับแต่ไม่กล้าแสดงออก เลยฝืนปั้นหน้ายิ้มแล้วคุยสนุกต่อ แต่มันก็คิดเรื่องนี้ทั้งวันเลยครับว่ามันเพราะอะไร หรืออาจจะเพราะความสามารถเราไม่ค่อยอยุ่ในสายตาเขาหรือเปล่า เรารู้สึกในสายตาเขาเราเรียนไม่ค่อยเก่ง เพราะ เขาแสดงออกบ่อยมากว่าเราเรียนไม่ค่อยเก่ง ไม่ค่อยสนใจเราเท่าไหร่ เวลามีกิจกรรมหรือ งานอะไรที่ต้องทำเขาจะไม่ค่อยชวนเราเลยครับ แต่เราพยายามเรียนให้ดีขึ้นตลอดเลยนะครับ แต่เหมือนพยามแค่ไหนมันก็ไม่อยู่ในสายตาเขาเลยครับ มีอยู่อีกครั้งนึงครับ เราบอกพวกเขาว่าอยากลงกิจกรรมเยอะๆ มีอะไรให้ชวนหน่อยสรุปสุดท้ายตอนนั้นเขาแอบไปลงกัน2คนแต่กิจกรรมนั้นมันลงได้เกือบ10หรือเกิน10เลยมั้งครับแต่เขาก็ไม่เคยชวนเลย เราไม่รู้เรื่องอะไรกับเขาเลย เราพยายามตามตลอด ตามพวกเขาและกิจกรรมแต่ก็ไม่เคยทันสักที น้อยใจมากเลยมันเอาแต่คิดตลอกว่าหรือเพราะเราไม่เก่งมากพอเขาถึงไม่ค่อยเลือกเราเลย รู้สึกแย่มากเลยครับทั้งที่เราพยายามมากๆเลย บางทีก็แอบรู้สึกว่าเพื่อนในห้องมองข้ามเราบ่อยมากครับ เวลาครูให้จับกลุ่มมันเหมือนเป็นปมอะครับ ไม่ค่อยมีใครอยากเลือกเราเลย เหมือนเราเป็นแค่เศษเลยครับ กระทู้นี้ทั้งอยากระบายสิ่งที่อัดอั้นในใจ กับอยากถามว่าควรจัดการความรู้สึกยังไงดีครับ ที่เหมือนเพื่อนไม่ค่อยเอาเราเท่าไหร่🥹🥹