เรื่องมีอยู่ว่าแฟนเราประสบอุบัติเหตุ ระหว่าจะมารับเราไปเที่ยว กินข้าว ทำให้นิ้วหัก เขาช่วยเหลือตัวเองได้ยากมาก เพราะเป็นข้างที่ถนัด ทำให้ต้องลาเรียน ขับรถไม่ได้ อยู่แต่ที่บ้าน จากที่ได้ไปฟิตเนสทุกเย็นก็ต้องงด
แล้วเราก็โทษตัวเองมาตลอดตั้งแต่นั้นมา ว่าเป็นเพราะเรา ถ้าเราไม่ให้เขามาก็อาจจะไม่เกิดเรื่องแบบนี้ แฟนก็ไม่ต้องเป็นแบบนี้ ตั้งแต่เกิดเรื่องเรากลายเป็นนอนไม่หลับ กินข้าวไม่ลง สะดุ้งตื่นทั้งคืน อยู่คนเดียวที่เงียบๆไม่ได้ จะร้องไห้ตลอดเวลา จะเกิดเสียงแว่ว ได้ยินเสียงแฟนร้องโอดโอย จนหลอน แต่ระหว่างที่รักษาตัวคือเราไม่เคยได้ยินแฟนร้อง มาได้ยินเองตอนที่กลับห้องมาอยู่คนเดียว แฟนพยายามปลอบใจแล้วว่ามันไม่ใช่ความผิดของเรา มันคืออุบัติเหตุที่ไม่มีใครอยากให้เป็น แต่เราก็เลิกคิดแบบนั่นไม่ได้อยู่ดี ทรมานมากๆยิ่งตอนที่เห็นแฟนเจ็บแผล