หนูโตมาในครอบครัวที่ไม่ค่อยสมบูรณ์สักเท่าไหร่แต่ทุกคนที่รู้จักหนูมักมองว่าชีวิตหนูดีแต่จริงๆแล้ว
มันไม่ดีเลยสักนิดหนูอยู่กับยายที่เป็นราชการตาหนูก็เป็นราชการส่วนแม่กับพ่อหนูแยกทางกัน
แม่มีสามีใหม่แต่หนูยังพบเจอเขาและพูดคุยกับท่านโดยปกติค่ะส่วนพ่อหนูตอนนี้ทำงาน
อยู่อีกจังหวัดนึงค่ะ ก่อนที่หนูจะมาอยู่กับยายหนูอยู่กับพ่อมาตั้งแต่หนูป1ค่ะจนหนูป6พ่อให้หนูมาอยู่กับยาย
เพราะพ่อเปลี่ยนที่ทำงานตั้งแต่หนูอยู่กับยายหนูก็มีความสุขดีค่ะแต่พอหนูขึ้นมัธยมหนูรู้สึกว่าหนูเริ่มไม่มีความสุขกับครอบครัวหนูเลย
ยายหนูตีกรอบชีวิตหนูให้หนูใช้ชีส้ตอยู่แต่ในกรอบหนูไม่เคยออกไปเที่ยวกับเพื่อนๆเลยค่ะเพราะเขาไม่อนุญาตเวลานอนหนูต้องนอน
สามทุ่มเป๊ะๆค่ะถ้าหนูไม่นอนตามเวลานี้หนูจะโดนยึดโทรศัพท์ บางทีหนูเห็นเพื่อนๆคนอื่นโฟนกันพูดคุยกันสนุกขำๆเพื่อระบายความเครียด
ในช่วงที่ไปเรียนแต่หนูไม่สามารถโฟนกับเพื่อนได้เลยเพราะหนูต้องนอนไวตลอดบางทีหนูก็รู้สึกอิจฉาคนอื่นที่ไม่มีผู้ใหญ่มาตีกรอบ มาบงการชีวิตให้
หนูเลิกเรียนหนูต้องกลับบ้านเลยแต่เพื่อนๆของหนูเขาไปกินชานมกันไปนั่งเล่นกันที่ร้านชานมร้านไอติมหน้าโรงเรียนเขาดูมีความสุขไม่มีความเครียด
แต่หนูต้องรีบกลับบ้านเพื่อไปทำงานบ้านวันไหนหนูไม่ทำหนูจะโดนว่าโดนเอ็ดโดนพูดคำที่ทำร้ายจิตใจใส่หนูอึดอัดใจหนูไม่สามารถพูดคุยกับใครได้เลย
เวลาหนูเหนื่อยหนูไม่สามารถพูดมันออกมาได้เพราะถ้าหนูพูดออกมาหนูจะโดนเอ็ดว่าไปเรียนแค่นี้จะไปเหนื่อยอะไรแต่ตเนนี้ยุคสมัยมันเปลี่ยนแปลง
นักเรียนต้องเรียนหนักขึ้นไหนจะกิจกรรมต่างๆหนูเหนื่อยมาก ทุกคนคิดว่าไงคะกับเรื่องราวชีวิตหนูอันนี่เป็นแค่บางส่วนหนูไม่สามารถเล่าหมดได้ตอนนี้หนูรู้สึกกับตัวเองไว้ว่าตัวหนูก่อนที่จะถูกตีกรอบให้ใช้ชีวิตอยู่ในกรอบผู้ใหญ่ตีให้มันทำให้หนูจากเป็นเด็กที่ร่าเริงกลายเป็นคนที่เก็บกด ฉุนเฉียว