น้ำหยดลงบนหิน
ฝนฉ่ำรินดินยังอ่อน
น้ำแข็งยามแดดร้อน
หิมะทอนความเหน็บหนาว
ฝนทั่งอาจเป็นเข็ม
สลักเล็มปูนปั้นราว
ยังเห็นแสงปลายดาว
สักวันว่าวคงลอยลม

แต่ผ่านมาหลายปี
ทุกวิธีที่เหมาะสม
บังคับกำลังข่ม
จัดผสมเต็มอัตรา
เหมือนลมกระทบหิน
แมลงบินยังดีกว่า
อย่างน้อยรำคาญตา
มีคุณค่ากว่าลมลอย