คือถ้านอกจากค่าแรงขั้นตํ่าที่ได้น้อยกว่ากลางกรุงและไม่ใช่สถานที่แหล่งท่องเที่ยวดังๆ จะเห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าของขายราคาถูกมาก นี่ย้ายมาอยู่ต่างจังหวัดที่ไม่ใช่ตัวเมืองด้วย ราคาของถูกจริงๆ แม่นี่บอกว่าเพราะว่าขายแพงไม่ได้ไม่มีคนซื้อ คือแบบของที่เห็นได้หลายๆร้านคือ20บ.เยอะมาก แบบผักผลไม้เอยก็ถูกให้เยอะด้วย

แต่หลายร้านที่เขาอาจจะขายแพงขึ้นมาหน่อยแต่มันก็ยังพออยู่ในแบบรับได้อะ จำไม่ได้ว่าของคืออะไรแต่ตอนนั้นคือเรารู้สึกว่ามันไม่ได้ดูแพงอะไรขนาดนั้นเลย ไหนจะต้นทุนค่าแรงที่สูงขึ้น แต่นี่ได้ยินลูกค้าพูดต่อหน้าแม่ค้าเลยว่าแพงจัง เออลดให้หน่อยได้มั้ยคะ ราคาของคือ25บ.อะค่ะ นี่อึ้งตรงบอกว่าของแพงแต่เพราะสำหรับเขาอาจจะดูแพง แต่มันอยู่ตรงที่เขาพูดต่อหน้าแม่ค้าในตอนที่มีลูกค้าคนอื่นอยู่

สำหรับเราถ้ามันแพงไปอาจจะพูดตามมาด้วยลดให้หน่อยได้มั้ย หรือไม่ก็เดินจากไป ไม่ต้องพูดแพงเพิงอะไรอะ มันจะทำให้อึดอัดกันทั้งแม่ค้าแล้วก็ลูกค้าคนอื่นๆ เช่นฉันคือก้มหน้ารอของแบบเงียบๆเลยค่ะ 

วนกลับมาเรื่องที่ต่างจังหวัดทำไมขายของแพงไม่ได้นี่มองว่าเพราะเขาขายกันราคาถูกมาแบบนี้กันตั้งนานแล้วมั่ยถ้าจะขึ้นก็ขึ้นยากหรือขึ้นได้ก็ทีละนิด นี่เห็นร้านขึ้นราคาได้แบบขึ้นมาเยอะเลยจาก20เป็น30จะเป็นร้านที่ไม่ง้อใครเพราะมีอยู่ร้านเดียวและเป็นร้านที่ทุกคนแถวนั้นเข้าเป็นประจำ แต่ถ้าร้านไหนเป็นแบบขายขนมนมเนยที่มีร้านให้เลือกเยอะจะขึ้นยากมาก เพราะลูกค้าพร้อมจากหาย ไปกินที่ราคาถูกกว่า

และเพื่อนๆคิดว่าไงคิดว่าทำไมสถานที่ต่างจังหวัดถึงขายของแพงไม่ได้