คนต้องทำงานต้องอุปโภคบริโภค พ่อค้าแม่ค้าก็ต้องทำงานต้องอุปโภคบริโภคเป็นชีวิตคนปกติในสังคมไทย
ยิ่งคนมีเวลามานานยิ่งมีการทำงานมีการอุปโภคบริโภคมามาก คนคนเดียวก็มีกำลังซื้อไม่มาก
ยิ่งถ้าคนไม่ทำมาหากินหรือเป็นคนมีรายได้น้อย กำลังซื้อก็มีน้อยกว่าและซื้อได้แต่ของราคาถูก
แต่คนขายของถ้าคนเดียวขายให้หลายคน ก็เป็นเงินมากกว่าคนซื้อคนเดียว
กำลังซื้อของได้มากก็คือพ่อค้าแม่ค้าที่ลงทุนซื้อของทีละมากๆทุกวัน
บางคนเป็นเงินวันละ 4000-5000 บาท พ่อค้าแม่ค้าบางคนลงทุนวันละ 30,000-60,000 บาท

คุณคิดว่ากำลังซื้อส่วนใหญ่มาจากไหนหากพึ่งกำลังซื้อจากผู้บริโภค อัตราซื้อต่อวันต่อสินค้า 1 อย่าง
จะมีมากกว่ากำลังซื้อของพ่อค้าแม่ค้าที่ต้องลงทุนให้มีสินค้ามากๆหรือเปล่า

คนจำนวนมากในสังคมไทยสำหรับพ่อค้าแม่ค้าบางคนเขาก็ไม่ได้อึ้งว่ามีความพิเศษอะไร
หากไม่ใช่คนที่มีการอุดหนุนของจากเขาด้วยเงิน อย่างการเป็นลูกค้าที่ไม่ใช่คนจนคนเห็นแก่ตัว
ถ้าคนไม่เป็นคนล้ม การมีรายได้วันละกี่พันกี่พัน จะเป็นรายได้น้อยสำหรับบางคน ไม่ใช่ความรวยอะไรเลย
แต่บางคนถ้าชีวิตล้มรายได้วันละ 200 บาทก็ยากหนักหนา
คนล้มก็หนื่อยล้าหัวใจมากหากแม้เพียงจะหารายได้วันละ 100-200
คนเรียนจบ ป.6 บางคนอาจจะมีสิทธิและโอกาสมีรายได้มากกว่าคนเรียนจบด๊อกเตอร์ก็ได้