จากใจคนเคยลาออก อยากบอกอะไรกับคนที่คิดจะลาออกบ้างครับ
ในสภาพเศรษฐกิจแบบนี้
อย่างเรานะ หนีเสือปะจระเข้มันยังน้อยไป โดนมาเยอะ เจ็บมาเยอะ

ออกไปแบบไม่มีอะไรรองรับ สุดท้ายตกงานยาว ๆ
หาอะไรทำ แต่มันไม่พอใช้ การออกมาทำเอง มันยากกว่าสิ้นเดือนรับเงินเดือนมากครับ
ที่สำคัญทำกิจการตัวเอง แทบหยุดไม่ได้ หยุดคือไม่มีเงินเข้า เสียผลประโยชน์

พอหางานใหม่ได้ ตอนแรกดีใจมาก เพราะอยากออกจากที่เก่าจนแทบจะทนไม่ไหวแล้ว ไม่มีสติ
แต่แล้วสิ่งที่เจอกลับหนักหนากว่าเดิม การต้องทนกับสภาพการณ์ที่ย่ำแย่
ทำให้รู้ว่าการหางานใหม่ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย
เราต้องดิ้นรนหางานชั่วคราวไปพลาง ๆ เพื่อหาเงินใช้ไปก่อน
แต่สุดท้ายก็ยังต้องหางานใหม่อีก เพราะรู้สึกว่าถูกเอาเปรียบเกินไป

จนออกจากกับดักตัวเอง ไม่เอางานที่เขารับง่าย เพราะสุดท้ายก็ออกง่ายเหมือนกัน
ไปทำงานที่ตัวเองถนัดจริง ๆ จนได้งานปัจจุบัน
อยากให้เพื่อน ๆ มาแชร์กันนะครับ