ตอนนี้ผมมีอายุ18ย่าง19ปีชีวิตไม่ได้ราบลื่นเหมือนเด็กคนอื่นผมออกจากโรงเรียนตั้งเเต่ม.1 ออกมาหางานทำตอนนั้นทำงานร้านเกมรู้สึกสนุกดีกับเด็กในวัย13แต่พอมาเรื่อยๆชีวิตโตขึ้นผมดันมีลูกตอนอายุ15ในตอนนั้นผมก็ทำงานหาเงินเลี้ยงตัวเล็กแต่พอมาจุดนึงครอบครัวฝั่งเเม่ของเด็กไม่โอเคกับตัวผมเพราะผมหาเงินไม่เพียงพอ ซึ่งเด็กในวัย15เรียนไม่จบจะไปหางานทำที่มันได้ตังเยอะๆได้ที่ไหน จนผมกับเเม่ตัวเล็กได้เลิกกัน(คบกันมา3ปี) พอเลิกกันผมก็มาใช้ชีวิตลำพังคนเดียวเล่นสนุกๆไปวันๆขอเงินทางบ้านใช้ จนผมรู้สึกอายที่ต้องขอเงินใช้จนมาทำงานอีกรอบในตอนนี้ที่ร้านหมูกระทะแห่งนึง เเละผมก็อยู่กับแฟนใหม่ซึ่งเขาดีนะ เเต่ผมไม่ค่อยจะได้กำลังใจจากเขาเท่าไหร่🥲 (เรื่องงาน)ผมเข้าไปทำช่วงแรกๆดีมากทำงานมีความสุขราบรื่นแฮปปี้ทุกอย่างจนมาเรื่อยๆจนเมื่อ1เดือนก่อน ทุกคนในร้านก็เปลี่ยนไปเจ้าของร้านที่เคยเล่นสนุกเฮฮากับผมเล่ยมุขขำตลอด ตอนนี้เขาเมินเฉยผมทำเหมือนผมไม่มีตัวตนคอยเเซะผมอยู่บางเวลา พี่ๆพนักงานในร้านก๋เปลี่ยนไปไม่ค่อยพูดกับผมเหมือนเเต่ก่อนปกติจะชวนทำนั่นทำนี่เเต่เดะนี้เเทบไม่ชวนผมเลย ไม่ค่อยพูดกะผมด้วยซ้ำแต่ผมไม่อยากจะออกจากที่ทำงานเพราะงานมันหายากเเละผมก็หาเลี้ยงตัวเองครอบครัวไม่ได้ช่วยค่าใช้จ่ายเลยสักบาทเดียว (เรื่องความรัก) ผมกับแฟนใหม่ ปกติก็แฮปปี้ดีซึ่งเขารู้เรื่องอดีตของผมทั้งหมดแต่ในบางครั้งเราชอบเทลาะกันโดยเรื่องเล็กๆน้อยๆ ทางบ้านเขาดีกับผมมากนะ เเต่เหมือนว่าจะไม่ค่อยโอเคกับหน้าที่การงานเท่าไหร่ เพราะกลัวดูแลลูกสาวเขาไม่ได้เขาอยากให้ผมทำงานที่ดีกว่านี้หาเงินได้เยอะดูแลลูกสาวเขาได้ดีกว่านี้ ซึ่งไม่ใช่ผมไม่อยากทำนะครับเเต่ตอนนี้ผมกำลังติวเพื่อสอบเข้ามหาลัย ผมไม่ได้เรียนโรงเรียนดีๆมีคุณภาพเหมือนเด็กคนอื่น ผมเรียนแค่ กศน ผมเลยต้องเตรียมตัวให้มากกว่าคนอื่นเพื่อจะเข้ามหาลัยผมอยากลบอดีตที่มันไม่ดีของผมที่เรียนไม่จบมัธยม🥲 ผมควรทำยังไงดีครับตอนนี้ผมดิ่งมากคิดสั้นหลายรอบเเต่ไม่กล้าที่จะทำเพราะยังมีอนาคตรออยู่ แต่ตอนนี้ผมรู้สึกดิ่งมากทำไรไม่ถูกทั้งเรื่องงานเรื่องความรัก ได้เเต่นอนร้องไห้คนเดียวไม่ให้ใครเห็นถึงความเหนื่อยความเเบกรับบางอย่างเอาไว้คนเดียว ขอคำแนะนำทีครับ😭