มีหลายคนบอกว่าชีวิตของฉันน่าอิจฉา เพราะฉันมีพ่อ แม่ ที่ยังอยู่ด้วยกัน มันก็ดีนะ แต่มีอีกด้านที่คนอื่นไม่เคยรู้ พ่อแม่ของฉันทะเลาะกันเป็นกิจวัตรประจำวัน บอกจะหย่ากัน พ่อบอกจะไปหาคนใหม่ แม่บอกลูกๆว่าอยากฆ่าตัวตาย ให้ซื้อผ้าห่อศพมาไว้ให้  ตอนเด็กๆจำได้พ่อกับแม่ทะเลาะกัน ถามลูกๆจะเลือกอยู่กับใคร เกิดขึ้นบ่อยเป็นปกติ ชอบเปรียบเทียบลูกๆกับลูกคนอื่น ตีลูกต่อหน้าคนอื่น จำได้เคยมัดพี่สาวของฉันติดกับเสาแล้วพ่อก็ตีพี่สาวต่อหน้าคนอื่น เคยจะยกฉันให้กับคนอื่นแบบฟรีๆเพื่อให้เขาเลี้ยง แต่ฉันร้องไห้ไม่ไป พอน้องสาวฉันเกิดมาก็จะยกน้องสาวของฉันให้คนอื่นเพราะเป็นลูกสาว ปัจจุบันน้องสาวของฉันกลายเป็นคนสำคัญที่สนับสนุนทุกคนในครอบครัว ส่งเงินให้พ่อแม่ ช่วยเหลือพี่น้องด้วยกัน ถึงกระนั้นก็ยังถูกพ่อแม่ตำหนิ และเปรียบเทียบกับลูกคนอื่น ไม่มีลูกคนไหนดีพอสำหรับพ่อแม่ เราพี่น้องร้องไห้ไม่รู้กี่ครั้งเพราะพ่อแม่ เราทุกคนไม่ได้มีความรู้สึกสนิทสนมกับพ่อแม่ เราไม่ได้รู้สึกว่าพ่อแม่พึ่งพาได้เวลามีปัญหา พ่อแม่ของฉันให้ฉันและน้องๆไปอยู่ที่มูลนิธิในตัวเมืองตั้งแต่เด็ก เราโตมาด้วยการเลี้ยงดูจากมูลนิธิ และหางานทำเอง เราทำเต็มที่เท่าที่เราทำได้ ดูแลพ่อแม่ กลับไปเยี่ยม เวลาไปที่บ้าน ไม่เคยรู้สึกอบอุ่นเพราะพ่อแม่จะถามจะพูดแต่เรื่องเงินทอง พูดเรื่องลูกคนอื่นว่าเขาเอาเงินมาเท่านี้เท่านั้น เมื่อไหร่พวกเราจะทำได้ จะมีแม่กี่คนที่บอกลูกว่าจะฆ่าตัวตาย โดยที่ไม่ห่วงว่าลูกจะรู้สึกอย่างไร ทุกวันนี้เราพี่น้องยังดูแลพ่อแม่เท่าที่เราทำได้ ในฐานะลูก เมื่อมันเกิดขึ้นแล้ว ก็ต้องทนต่อไปเพราะไม่ใช่ทุกปัญหาที่เราสามารถแก้ไขได้ ทุกปัญหามีทางออกบางครั้งนั่นมันไม่จริง สำหรับฉัน
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ใส่ข้อความ