ตามหัวข้อเลยค่ะ อย่างเช่น
- แม่มีเราตอนไม่พร้อมง่ายๆก็คือท้องตั้งแต่เด็ก เลยให้ญาติๆ ลุงป้าน้าอาเป็นคนเลี้ยง แล้วเขากลับเลี้ยงเราดีกว่าแม่ของเรา
- หรืออยู่กับแม่ แต่แม่ก็เลี้ยงแบบตามมีตามเกิด ไม่ได้รักเอาใจใส่ หรือส่งเสียเรามากมาย ตอนเรียนก็หาเงินเรียนเอง
- หรือคอยแต่ทวงบุญคุณว่าเป็นผู้ให้กำเนิดเรา อยากได้นู้นได้นี่ สร้างความปวดหัวให้เรื่อยๆ
- หรือรักเราน้อยกว่าพี่ๆน้องๆ ทำให้เรารู้สึกขาดความรักมาโดยตลอด

มีใครเป็นแบบที่ จขกท. ยกตัวอย่างบ้างไหมคะ

โดยส่วนตัว จขกท. ก็มีปัญหากับแม่บ่อยค่ะ เลยรู้สึกเฉยๆกับแม่
แม่เราเรียกร้องกับเรามากมาย ทั้งค่าสินสอด (แต่ยังไม่แต่งนะคะ แม่พูดบ่อยๆ คือแฟนเราค่อนข้างฐานะดี แต่เราไม่อยากรีดไถใคร) เงินเดือนค่าเลี้ยงดู (เราให้แม่ทุกเดือน แต่เขาก็อยากได้จากเราอยู่ตลอด คือให้เงินไปแล้วก็อยากได้ของอีก) โทรหาเราทีไรก็มีแต่เรื่องให้เราช่วย ไม่เคยที่คิดถึงแล้วจะโทรหา
แม่ให้เราน้อยกว่าน้องๆมาตลอด ตอนสมัยเรียนเราก็ได้น้อยมากๆถ้าเทียบกับน้อง อยากได้ของอะไรดีๆต้องขอจากแฟน เงินไม่พอก็ขอแฟนใช้ แต่น้องเราอยู่แบบสุขสบาย ราชาทุกคนเลยค่ะ

แต่ จขกท. ก็ทดแทนโดยการเข้าวัด ทำบุญบ่อยๆ สวดมนต์ก่อนนอน แผ่เมตตา หรอมีเวลาก็จะไปบวช หรือนั่งวิปัสนาค่ะ เพราะรู้ว่าสิ่งที่เรารู้สึกกับแม่มันบาป