คือเราเป็นลูกที่เป็นเด็กที่ขาดความอบอุ่นค่ะ เคยไปหาจิตแพทย์แต่พ่อแม่เลิกให้ไปเพราะอายชาวบ้านในความคิดของพ่อกับแม่คือคนที่ไปหาจิตแพทย์คือคนที่เป็นบ้าค่ะ บวกกับจะเอาเงินค่ายารักษาไปซื้อของอย่างอื่นที่พ่อกับแม่อยากได้ ที่บ้านหนูมีฐานะยากจนพ่อกับแม่มักจะเอาเงินไปซื้อของที่ตนเองอยากได้ขนทำให้ไม่มีเงินซื้อสิ่งของต่างๆให้กับหนูเสื้อผ้านักเรียนต้องใส่ของมือสองที่คนในหมู่บ้านไม่ใส่แล้วแม่ก็จะไปขอเคเามาให้ใส่ พ่อของหนูไม่ทำอะไรเลยว่างงานแต่แทนที่พ่อจะหางานทำกลับบอกให้แม่เอาเงินก้อนสุดท้ายที่จะเก็นไว้ให้จ่ายค่าเทอมหนูตอนม.ปลายไปซื้อวัวกับรถให้พ่อแบ้วแม่ก็ทำตามที่พ่อบอก แม่รักพ่อมากพ่อไอเจ็บคอนิดเดียวถึงขันกับพาไปโรงพยาบาลแต่พอหนูเป็นไข้สูงแม่ก็แค่ซื้อยาพารามาให้กินโชคดีที่วันนั้นยายของหนูมาเยี่ยมเลยได้ไปหาหมอสรุปคือหนูเป็นไข้เลือดออกแม่ไม่มีจ่ายค่ารักษาเพราะเอาเงินไปซื้ออย่างอื่นหมดแล้วทำให้ตาจ่ายค่ารักษาแทนปัจจุบันตาของหนูเสียชีวิตแล้วชีวิตตอนนี้ของหนูแย่มากถึงตาจะเสียไปแล้ว4ปีแต่หนูก็ยังคิดถึงตาเพราะตาคอยช่วยเหลือหนูทุกอน่างให้เงินไปโรงเรียนพาไปโรงเรียนซื้อชุดชั้นในผ้าอนามั้ยทุกอย่างที่เป็นของจำเป็นให้หมดเลย ในตอนนี้หนูเรียนกศนเงินไม่มีซักบาทจะทำอะไรก็อยากลำบากไปหมดคิดถึงตาคิดถึงจิตแพทย์ที่ทำดีกับเราใจดีกับเรา พ่อกับแม่ไม่ให้เงินเลยหนูอยากกินไอติมอยากกินขนมเหมือนคนอื่นๆแต่ไม่มีเงินเงินเก็นก็ไม่มีผ้าอนามัยโฟมล้างหน้าก็หมดอาหารที่ได้กินมีแต่ไข่ไก่2ฟองกับข้าวเปล่าสามมื้อเวลาหนูไม่เชื่อฟังแม่หรือเป็นตัวของตัวเองแม่ก็จะว่าหนูเปลี่ยนไปไม่เป็นลูกแม่เวลาที่หนูป่วยหรือจะไปหาหมอก็ไปไม่ได้จะไปถอนฟันก็ไปไม่ได้เพราะต้องให้ผู้ปกครองเซ็นใบอนุญาติเวลาหนูไปขอความช่วยเหลือจากผู้ใหญ่บ้านหรือคนในหมู่บ้านก็ไท่มีใครช่วยเหลือบางคนกลังไม่อย่างยุ่งเรื่องครอบครัวคนอื่นบางคนก็คิดว่าหนูเป็นคนโกหกเพราะเวบามีเหตุการแบบนี้เกิดขึ้นมีจะชอบเสียงดังให้คนมารุมล้อมดูแล้วแม่ก็จะร้องให้คุกเข่าก้มกราบหนูให้คนในหมูบ้านดูทำให้ทุกคนคิดว่าหนูเป็นเด็กนิสัยไม่ดี อนาคตหนูจะไปอยู่คนเดียวแม่ก็ไม่ให้ไปบอกว่าจะต้องอยู่กับแม่ไปจนตายบอกว่าหนูจะได้อิสระในตอนที่แม่กับพ่อตายเท่านั้น และสิ่งที่หนูน้อยมจมากที่สุดคือพ่อกับแม่ไม่เคยรับผิดชอบหรือทำหน้าที่พ่อแม่ให้หนูเลยถึงจะเคยเลี้ยงมาก็ตามแต่ทั้งพ่อกับแม่ก็เลี้ยงแต่ตัว ไม่เคยบอกว่าอะไรผิดอะไรถูกเราเกิดอุบัติเหตุก็ไม่เคยสนใจขนาดนอนโรงพยาบาลยังจ้างคนอื่นมาเฝ้าหนูเลยทุกอย่างพ่อกับแม่ทำได้แต่หนูทำไม่ได้พ่อกับแม่ซื้อของที่อยากได้ได้แต่หนูไม่มีสิทธิ์บอกว่าอยากได้ไม่มีสิทธิ์พูดจาตามความรู้สึกตัวเองจริงๆต้องพูดแบบที่พ่อกับแม่ชอบถึงจะไม่โดนด่าต้องทำตัวแบบที่พ่อกับแม่ชอบถึงจะไม่โดนด่า คนรอบข้างทั้งเพื่อนทั้งญาติใครรู้จักชอบพูดกันว่าพ่อกับแม่เหมือนคนเลี้ยลูกไม่เป็นเพราะไม่เคยสนับสนุนอะไรที่ลูกชอบเลยสักอย่างตอนนี้พี่สาวของหนูหนีพ่อกับแม่ไปไม่ยอมกลับมาเลยเพราะพี่สาวก็เคยโดนเหมือนกัน คำที่หนูเกลียดที่สุดเวลาที่ทะเลาะกันกับครอบครัวคือกูเป็นพ่อเป็นแม่กูจะทำอะไรก็ได้หนูโคตรเกลียดเลยทำเหมือนหนูที่เป็นลูกไม่ใช่คน