สวัสดีค่ะ เราเคยเข้ามาเล่าเรื่องผีไว้ในพันทิป แต่เราจำบัญชีผู้ใช้งานไม่ได้แล้ว งั้นเราขอเล่าใหม่โดยใช้บัญชีที่เชื่อมต่อกับเฟสบุ๊คบัญชีนี้เลยนะคะ
เราต้องขอท้าวความก่อนนะคะ คือหลังเรียนจบเราได้ตัดสินใจเดินทางไปอยู่กับแฟนที่อำเภอปากช่อง จังหวัดนครราชสีมา แต่หลังจากที่เลิกกับแฟนเราก็กลับมาอยู่หาดใหญ่โดยที่พ่อกับแม่ไม่รู้ค่ะ คือเราไม่อยากให้พ่อกับแม่เป็นห่วงหรือไม่สบายใจกับเรา เราจึงมาขอน้องสาวอยู่ด้วย โดยน้องสาวของเราเรียนอยู่วิทยาลัยแห่งหนึ่งในหาดใหญ่ ช่วงที่เราพักอยู่กับน้องเรา เราก็หางานทำไปเรื่อยๆ โดยใช้เงินเก็บที่มีพอมีอยู่จำนวนนึงในการใช้ชีวิต วันที่เกิดเรื่องเป็นวันที่เราตื่นสายมาก ตื่นมาตอนบ่ายแล้วด้วยความที่หิวและบวกกับเสียงเจี๊ยวจ๊าวของเด็กนักเรียน ต้องขอบอกก่อนนะคะว่าหอพักที่น้องเราอยู่ ด้านหลังเปิดประตูระเบียงออกไปจะเป็นห้องน้ำชายของวิทยาลัยค่ะและจะมีต้นไม้ใหญ่ๆ 1 ต้นค่ะ หลังจากที่อาบน้ำแต่งตัวก็เดินออกไปหาข้าวกินบริเวณใกล้ๆ หอพัก เสร็จก็กลับมาห้องเราเดินไปเปิดประตูระเบียงทิ้งไว้และเดินมานอนอ่านการ์ตูนขายหัวเราะจนเผลอหลับไปอีกครั้ง นานแค่ไหนไม่รู้เราลืมตาขึ้นมาและลุกขึ้นนั่งอยู่บนเตียงกำลังจะเอี้ยวตัวไปหยิบโทรศัพท์บนหัวเตียง แต่สิ่งที่เห็นคือเราเห็นตัวเองกำลังนอนหลับอยู่ เราตกใจมากและรีบนอนทับลงไปที่ร่างของตัวเองเพราะกลัวจะมีวิญญาณคนอื่นมาเข้าร่างตัวเอง เรานอนกระดุกกระดิกตัว ยกแข้งยกขาแต่สิ่งที่เราเห็นคือร่างของเรานอนนิ่ง มีแค่ภาพโปร่งใสของเราที่ขยับอยู่ จนเราเหนื่อยและนอนนิ่งอยู่พักนึง ก่อนจะได้ยินเสียงเด็กผู้หญิง เสียงเล็กๆ น่ารัก พูดขึ้นมาว่า "กลัวนู๋มั๊ย นู๋ไม่กลัวพี่หรอก ฮิฮิ" "สนุกจังเลย สนุกจังเลย" พูดวนอยู่แบบนี้ ตอนนั้นเรากลัวมากและคิดว่าตัวเองต้องโดนผีอำแน่ๆ เพราะมีมือเล็กๆ สอดเข้ามาใต้รักแร้ และรัดตัวเราเอาไว้ มันเหมือนแบบเรานอนทำเขาอยู่อ่ะ เราพยายามเอื้อมมือเข้าไปใต้หมอน และมือเราก็ไปสัมผัสโดนไปหน้าเล็ก ๆ หน้าเล็กกว่าฝ่ามือเราอีก และเราก็ยังได้ยินเสียงหัวเราะของเด็กผู้หญิงที่ยังคงดังอยู่ เราดิ้นจนเหมือนจะหลุดและกึ่งหลับกึ่งตื่น แต่เห็นเด็กผู้หญิงผมน่าม้า อายุประมาณ 4-5 ขวบ ยืนหน้างอพร้อมพูดว่า "หนูแค่อยากจะเล่นด้วยแค่นั้นเอง ไปก็ได้" เรานอนมองร่างนั้นค่อยๆ เลือนหายไป "พี่จะทำบุญไปให้นะ" เราพูดพร้อมสะดุ้งตัวขึ้นมาจากที่นอน หันมองรอบตัว ทุกอย่างเข้าสู๋ภาวะปกติ อีกวันเราก็ตื่นเช้ามาทำบุญ ตักบาตรให้เด็กน้อยคนนั้น ทุกวันนี้เรายังจำหน้าเศร้าๆ ของเด็กน้อยคนนั้นได้อยู่เลย
ไว้เราจะมาเล่าเรื่องผีให้อ่านกันใหม่นะ
เราเจออะไรพวกนี้บ่อยมาก ไว้ว่างแล้วจะเข้ามาอัพเดทเรื่องเล่าให้นะคะ
ผีเด็กน้อย
เราต้องขอท้าวความก่อนนะคะ คือหลังเรียนจบเราได้ตัดสินใจเดินทางไปอยู่กับแฟนที่อำเภอปากช่อง จังหวัดนครราชสีมา แต่หลังจากที่เลิกกับแฟนเราก็กลับมาอยู่หาดใหญ่โดยที่พ่อกับแม่ไม่รู้ค่ะ คือเราไม่อยากให้พ่อกับแม่เป็นห่วงหรือไม่สบายใจกับเรา เราจึงมาขอน้องสาวอยู่ด้วย โดยน้องสาวของเราเรียนอยู่วิทยาลัยแห่งหนึ่งในหาดใหญ่ ช่วงที่เราพักอยู่กับน้องเรา เราก็หางานทำไปเรื่อยๆ โดยใช้เงินเก็บที่มีพอมีอยู่จำนวนนึงในการใช้ชีวิต วันที่เกิดเรื่องเป็นวันที่เราตื่นสายมาก ตื่นมาตอนบ่ายแล้วด้วยความที่หิวและบวกกับเสียงเจี๊ยวจ๊าวของเด็กนักเรียน ต้องขอบอกก่อนนะคะว่าหอพักที่น้องเราอยู่ ด้านหลังเปิดประตูระเบียงออกไปจะเป็นห้องน้ำชายของวิทยาลัยค่ะและจะมีต้นไม้ใหญ่ๆ 1 ต้นค่ะ หลังจากที่อาบน้ำแต่งตัวก็เดินออกไปหาข้าวกินบริเวณใกล้ๆ หอพัก เสร็จก็กลับมาห้องเราเดินไปเปิดประตูระเบียงทิ้งไว้และเดินมานอนอ่านการ์ตูนขายหัวเราะจนเผลอหลับไปอีกครั้ง นานแค่ไหนไม่รู้เราลืมตาขึ้นมาและลุกขึ้นนั่งอยู่บนเตียงกำลังจะเอี้ยวตัวไปหยิบโทรศัพท์บนหัวเตียง แต่สิ่งที่เห็นคือเราเห็นตัวเองกำลังนอนหลับอยู่ เราตกใจมากและรีบนอนทับลงไปที่ร่างของตัวเองเพราะกลัวจะมีวิญญาณคนอื่นมาเข้าร่างตัวเอง เรานอนกระดุกกระดิกตัว ยกแข้งยกขาแต่สิ่งที่เราเห็นคือร่างของเรานอนนิ่ง มีแค่ภาพโปร่งใสของเราที่ขยับอยู่ จนเราเหนื่อยและนอนนิ่งอยู่พักนึง ก่อนจะได้ยินเสียงเด็กผู้หญิง เสียงเล็กๆ น่ารัก พูดขึ้นมาว่า "กลัวนู๋มั๊ย นู๋ไม่กลัวพี่หรอก ฮิฮิ" "สนุกจังเลย สนุกจังเลย" พูดวนอยู่แบบนี้ ตอนนั้นเรากลัวมากและคิดว่าตัวเองต้องโดนผีอำแน่ๆ เพราะมีมือเล็กๆ สอดเข้ามาใต้รักแร้ และรัดตัวเราเอาไว้ มันเหมือนแบบเรานอนทำเขาอยู่อ่ะ เราพยายามเอื้อมมือเข้าไปใต้หมอน และมือเราก็ไปสัมผัสโดนไปหน้าเล็ก ๆ หน้าเล็กกว่าฝ่ามือเราอีก และเราก็ยังได้ยินเสียงหัวเราะของเด็กผู้หญิงที่ยังคงดังอยู่ เราดิ้นจนเหมือนจะหลุดและกึ่งหลับกึ่งตื่น แต่เห็นเด็กผู้หญิงผมน่าม้า อายุประมาณ 4-5 ขวบ ยืนหน้างอพร้อมพูดว่า "หนูแค่อยากจะเล่นด้วยแค่นั้นเอง ไปก็ได้" เรานอนมองร่างนั้นค่อยๆ เลือนหายไป "พี่จะทำบุญไปให้นะ" เราพูดพร้อมสะดุ้งตัวขึ้นมาจากที่นอน หันมองรอบตัว ทุกอย่างเข้าสู๋ภาวะปกติ อีกวันเราก็ตื่นเช้ามาทำบุญ ตักบาตรให้เด็กน้อยคนนั้น ทุกวันนี้เรายังจำหน้าเศร้าๆ ของเด็กน้อยคนนั้นได้อยู่เลย
ไว้เราจะมาเล่าเรื่องผีให้อ่านกันใหม่นะ
เราเจออะไรพวกนี้บ่อยมาก ไว้ว่างแล้วจะเข้ามาอัพเดทเรื่องเล่าให้นะคะ