อ่านของคนอื่นมาเยอะ วันนี้เลยอยากมาแชร์ประสบการณ์ผี ให้เพื่อนๆ ได้อ่านกันบ้าง คือจริงๆ แล้วเราเป็นคนเยอะอะไรแบบนี้บ่อย อาจจะเพราะเราเกิดวันพุธ ที่13 ทั้งวัน และวันที่ ก็ไม่สวยงามแล้ว  (แต่เราสวยนะเออ) แอบอวยตัวเอง 5555+ เรามีเรื่องพวกนี้มาเล่าให้เพื่อนๆ ได้ฟังเยอะมากกกกกก ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องที่เจอเองทั้งนั้น บางเรืองก็เป็นเรื่องที่เพสนิทเล่าให้ฟัง ตอนนี้ว่างจากงานแล้ว ก็มาเริ่มเรื่องที่ 1 กันเลย  


เรื่องที่ 1          

    ตั้งแต่เรียนจบใหม่ๆ เราขออนุญาตพ่อไปอยู่ปากช่องกับแฟน (แฟนเป็นทอม) แอบอ่อยเผื่อมีทอมเข้ามาอ่าน 555+ เราไปอยู่กับแฟนที่ปากช่องได้ประมาณ 4 ปี มีเหตุต้องเลิกกัน เพราะมันก็เจ้าชู้ ละเราก็เจ้าชู้   ฮี่ฮี่....เราตัดสินใจกลับมาอยู่บ้าน ซึ่งตอนนั้นยังหางานทำที่หาดใหญ่ไม่ได้ ก็มาอาศัยอยู่กับน้องสาว ซึ่งเรียนอยู่ ปวช. ที่โรงเรียนแห่งหนึ่งในอำเภอหาดใหญ่ จังหวัดสงขลา โดยหอพักชั้นล่างสุดจะเป็นผู้หญิงอยู่ ส่วนชั้นบนขึ้นไปจะมีแต่น้องๆ ผู้ชายอยู่ ซึ่งส่วนมากก็จะรู้จักกันทั้งหอ เราไปอยู่ก็รู้จักกับเพื่อนๆ ของน้องสาวทุกคน เพราะเราทำตัวกลมกลืนกันกับน้องๆ หรือแอ๊บเด็กนั่นแหละ เวลาว่างก็จะออกไปหางานทำบ้าง ถ้าไม่ได้ออกไปไหนก็จะหาอะไรกินแถวๆโรงเรียนละกลับมานอนที่ห้อง โชคดีที่ยังมีเงินเก็บสะสมจากที่ทำงานเก่าอยู่บ้าง  ห้องของน้องสาวเราอยู่หลังห้องน้ำชายของโรงเรียน เปิดประตูหลังห้องก็จะมีลวดหนามซึ่งกั้นแยกอณาเขตของโรงเรียนเอาไว้ มีต้นไม้ใหญ่พร้อมใบไม้แห้งร่วงเต็มไปหมด เสียงนักเรียนชายที่แอบมาสูบบุหรี่ หรือที่มาใช้ห้องน้ำช่วงพักเที่ยงดังเจี๊ยวจ๊าว ฟังจนชินทุกวัน ปกติเราก็จะเปิดประตูหลังห้องไว้อยู่แล้ว ฟังเสียงเด็กๆ ละรู้สึกไม่เงียบดี ลมพัดเย็นสบาย ไม่ต้องเปิดพัดลมเลย วันนั้นก็เป็นอีกวันที่เราเอนหลังอยู่บนที่นอน ปลายเท้ายืดไปทางประตู ลมพัดเย็นๆที่ปลายเท้า จนเราเผลอหลับไปตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้ รู้สึกตัวอีกทีตอนได้ยินเสียงประตูห้องข้างๆ ปิดดังปั้ง ตอนนั้นเรานึกในใจว่าเออ เดี๋ยวน้องก็คงกลับ เลยกะจะลุกขึ้นล้างหน้าล้างตา จะได้ออกไปหาอะไรกินกัน เรานั่งอยู่บนที่นอนแบบมึนๆ พักนึง อารมณ์คนเพิ่งตื่น เอามือขยี้ตา ก่อนที่จะเอี้ยวตัวไปหยิบโทรศัพท์ (บีบีที่ตอนนั้นใครไม่มีนี่เอ้าท์)  
"อี ....." อุทานดังมาก ภาพที่เราเห็นคือ ตัวเราเองยังนอนหลับอยู่บนที่นอน ตอนนั้นคิดในใจ นี่กูตายแล้วป่าววะ หรือจิตหลุด หรืออะไร ตกใจ ๆ เลยค่ะตอนนั้น เคยได้ยินคนสมัยก่อนพูดกันว่าถ้าจิตเราหลุดออกจากร่าง จะมีวิญญาณเร่ร่อนมานอนทับร่าง แล้วเราจะเข้าร่างไม่ได้ รีบเลยจ้าาาา รีบนอนกลับไปทับร่างตัวเอง พยามยกแข้ง ยกขา กรี๊สสสสสดังๆ แต่สิ่งที่เห็นคือ ร่างเรานอนอยู่นิ่งๆ เลย ไม่กระดุก กระดิก เราพยายามแบบนี้อยู่พักนึง ก็ไม่เป็นผล  ไม่ได้หลับนะสาบาน เห็นกิ่งไม้นอกระเบียงโดนลมพัดไหวๆ ได้ยินเสียงเด็กผู้ชายหลังห้องน้ำคุยกันเสียงดัง เพื่อนของน้องห้องข้างๆ คุยโทรศัพท์เรายังได้ยินเลย สักพักเท่าไหร่แหละ หึหึ
" อิอิ .... สนุกจังเลย กลัวหนูมั๊ย กลัวหนูมั๊ย หนูไม่กลัวพี่หรอก"
"เชี้ย เสียงใครวะ" ตอนนั้นรู้เลย โดนแล้วววตัวกรูส์
"กลัวหนูมั๊ย กลัวหนูมั๊ย อิอิ อิอิ หนูไม่กลัวพี่หรอก" เสียงเด็กผู้หญิง ดังวนไปวนมาแบบนี้หลายรอบมาก เสียงดังอยู่หลังหูเลย เหมือนเรานอนทับเด็กผู้หญิงคนนี้อยู่ สักพักก็มีมือเล็กรัดใต้รักแร้เราไว้ จากข้างหลัง พร้อมกับเสียงหัวเราะคิกคิก อยู่นานมากกกกกกกกก
"อย่าเล่นแบบนี้ พี่ไม่ชอบ" เราตะโกนออกไป คือ น้องขาพี่เหนื่อย
"อิอิ กลัวหนูมั๊ย กลัวหนูมั๊ย"
"ไม่กลัว แต่ไม่ชอบ อยากได้อะไรก็มาบอกดีดีเซะ อย่ามาแบบนี้ พี่ไม่ชอบ" เราพยายามเอื้อมมือเข้าไปใต้หมอน เพราะเรารู้สึกว่า เรานอนทับน้องเขาอยู่ มือเราไปสัมผัสกับใบหน้าเล็กๆ แล้วเราก็กระชากเด็กคนนี้ออกมา ตอนนั้นจำได้ มือเท้ากระดิกแล้วเย้ๆ แต่เรายังนอนมองเพดานอยู่บนที่นอน เด็กน้อยผมม้ายืนทำหน้าจ๋อยๆ เหมือนเด็กโดนคุณครูดุ อยู่ข้างๆ เตียง
"หนูแค่อยากเล่นด้วยเอง" ไม่ได้หลับค่ะตอนนั้นสาบาน แล้วก็กระดิกตัวได้แล้วด้วยแอบหยิกตัวเอง เออ กรุส์ก็เจ็บ แสดงว่าเห็นจริงๆ
"เฮ้ย พี่ไม่ได้โกรธ แต่อย่ามาแบบนี้ มันหลอน เข้าใจมั๊ย กินขนมมั๊ย (นางส่ายหัว) เอาของเล่นมั๊ย(นางส่ายหัว) งั้นเอาบุญมั๊ย พี่ค่อยทำบุญไปให้นะ
"ค่ะ" เด็กผมม้า สั้นถึงติ่งหู ตาโต แก้มแดง น่าตาน่ารัก ( จำหน้านางได้ติดตาเลย )ค่อยๆ เดินหายไปทางด้านหลัง นอนอยู่สักพักจนแน่ใจ ว่ากุไม่ได้ฝัน รีบลุกออกมานั่งรอน้องหน้าหอพักทันที เราเล่าให้น้องสาวฟัง นางก็บอกว่า ที่นี่หอใหม่นะ ไม่เคยมีประวัติ เราก็เถียงไปว่า แต่โรงเรียนอะเก่านะ น่าจะมีประวัติ 55555 เราโทรไปเล่าให้พี่ป๋องฟังในรายการ เดอะช็อค พี่ป๋องก็บอกว่าอาจจะเป็นไปได้ว่า ลมเพลมพัดหรือเปล่า เพราะเราเปิดประตูทิ้งไว้ไรงี้ แต่ที่แน่ๆ น้องแค่เหงา (น่าฉงฉาน) เก็บงานก่อนนะคะ ไว้จะมาเล่าเรื่องที่ 2 ให้ฟัง