เรามีปัญหากับครอบครัวค่ะ เขาไม่ค่อยเข้าใจเรา ชอบแซะชอบบ่นว่าเราไม่ทำอะไรแต่เขาจะเรียกใช้ตลอด แบบบ่อยมากจนไม่มีเวลาทำการบ้าน พอวันไหนเราเหนื่อยจากเรื่องเรียนมาแล้วอยากพัก พอเขาเห็นเขาก็ชอบบอกว่า เนี่ยวันๆไม่ทำอะไรขี้เกียจอย่างนี้โตไปจะทำอะไรกิน บางทีเราบอกว่าโตไปอยากทำอย่างนี้อยากเรียนแบบนี้เขาก็บอกว่า ไม่ต้องเรียนหรอกไม่ต้องทำหรอกมาทำงานที่บ้านดีกว่า คือเขาชอบบอกแบบนี้ตลอดและช่วงปิดเทอมเพื่อนเราชวนไปทำงานพิเศษ เราก็อยากลองไปเพื่อจะได้รู้ว่ากว่าจะได้เงินมามันยากมั้ยมันหนักมั้ย เขาก็บอกว่าจะไปทำ ทำไมไร้สาระทำไม่ได้หรอก เวลามีเรื่องอะไรที่เขาเป็นคนผิดเขาก็จะทำทุกอย่างพูดทุกอย่างด่าทุกอย่างเพื่อให้เรารู้สึกผิดให้เราเป็นคนผิด ถ้าเรานะอธิบายหรือพูดอะไรเขาก็จะเข้ามาตีบางทีเขาก็ตบส่วนกลับมา 

ตอนเด็กๆเราถูกเลี้บงแบบต้องอยู่แต่บ้านไม่ได้ไปเล่นเหมือนคนอื่นเขา ไม่ได้ไปเที่ยวเหมือนพี่ๆคนอื่น เวลาน้าเราแอบพาไปตอนกลับมาเขาก็มาตีเรา

คือเราเครียดมากๆทั้งที่รร.ก็เรียนหนักเจอครูกับสังคมที่ไม่ดี เมื่อครั้งก่อนเกิดเรื่องขึ้นแล้วเราไม่กล้าเถียงเขา เราโกรธนะคะแต่อยู่น้ำตามันก็ไหลออกมาเองแบบเราไม่ได้อยากร้องแต่มันไหลออกมาเองพอเราต้องการกอดเราไปขอกอดพ่อกับแม่เขาก็ขำอะค่ะมองมันเป็นเรื่องตลกทั้งที่เราทรมานค่ะเพราะตอนนั้นใจมันสั่นหยุดร้องให้ก็ไม่ได้ ใจเราตอนนั้นเราไม่อยากอยู่มากๆ อยากทำยังไงก็ได้ที่เราไม่ต้องอยู่แล้วอะค่ะ แต่อีกใจเราก็อยากไปแบบไม่ทรมานไม่เจ็บปวด เราเคยเป็นแบบนี้อีกแล้วเราก็ทำร้ายตัวเองค่ะคือตอนนั้นไม่ไดรู้สึกเจ็บเลยนะคะตอนนั้นที่รู้สึกอย่างเดียวคือทำแบบนี้แล้วเราสบายใจขึ้นเยอะเลยค่ะ แต่พอเขาเห็นเขาก็เข้ามาตีแล้วก็บอกว่าเราเป็นโรคจิต

สรุปแล้วเราเป็นอะไรคะ เราควรทำยังไง ควรทำอะไรคะ คือตอนนี้สมองมันตันหมดเลยค่ะ ไม่รู้จะทำไงทุหวันนี้เครียดมาก รู้สึกเลยว่าเครียดจนผมร่วงออกเป็นสิบๆเส้นเลยค่ะ