พ่อ คือผู้ชาย คนหนึ่ง ที่มีนิสัย ชอบนอนดูหนัง แต่ก่อน ตอนหนุ่มๆจะติดบุหรี่ด้วย
ทั้งชีวิตเคยเห็นแต่พ่อชอบนอนดูหนัง งานที่พ่อทำคือ ขับรถเเท็กซี่
พ่อ มีลูก 4 คน แต่ละคน พ่อก็เลี้ยงตามมีตามเกิด ไม่ได้อบรมสั่งสอน ให้เกิดมาเป็นคนที่มีคุณภาพของสังคม หรือใส่ใจในการศึกษาของลูก
แม้กระทั่งเมียตัวเองก็ไม่ใส่ใจ
แต่เรียกตัวเองว่าหัวหน้าครอบครัว -_- ตีแม่ ทำลายข้าวของ เวลาตัวเองไม่พอใจ
หวังแต่ให้ลูก ทำงานหาเงินมาเลี้ยง
เวลาลูกมีปัญหา ก็ไม่ช่วยแก้ไข เอาแต่ด่าว่าเป็นตัวปัญหา เป็นภาระ
ส่วนพี่น้องคนอื่นๆ นิสัยก็ เห็นแก่ตัว ขี้อิจฉา ตอนเราล้มก็ไม่มีใครช่วย มีแต่พูดจาทำร้ายความรู้สึก
แต่ก็....เข้าใจได้นะ เพราะตัวเองเกิดมา IQ ต่ำกว่า ทัศนคติก็แย่กว่า ขี้เกียจมากๆ หน้าตาก็ไม่ดีเท่าเรา แต่หลงตัวเองสุดๆไปเลย
น้องชายเรา หน้าตาก็ไม่ได้ดี หุ่นก็น่าเกลียด เป็นคนสกปรก ขี้เกียจเรียน ขี้อิจฉา ดีแต่อิจฉาคนอื่น อยากเป็นเหมือนเขา แต่ไม่พยายามแบบเขา ดีแต่อิจฉาคนอื่น มากๆ หาเหตุผลเข้าข้างตัวเองให้ตัวเองรู้สึกดี
พี่สาวเรา ชีวิตมีทุกอย่าง แต่ก้ออิจฉาเหมือนกัน ไม่อยากให้ชีวิตเราได้ดี
สองคนนี้ รักไปก็ศูนย์เปล่า —ขี้อิจฉา ชอบเอาชนะ เห็นแก่ตัว เจ้าเล่ห์ ไม่จริงใจ สองคนนี้ พ่อแม่ให้ความรัก โอ๋มากที่สุด ยกขึ้นหิ้ง ไม่สมควรดีด้วยที่สุด ไม่กลัวนะ แต่ขยะแขยงที่สุด
ส่วนพี่อีกคนเป็นพี่คนโต น่าสงสารเหมือนเรา แต่เค้าก็มีทางของเค้า รู้สึกว่าทำดีด้วย เค้ายังเห็นค่ามากกว่า
พี่น้องสองคนนั้นชอบเอาเปรียบ ให้เราเอาเวลามาทำงานส่วนรวม ตัวเองก็ไปสนใจแต่งานส่วนตัว เวลาเราเดือดร้อนก็ไม่มีใครช่วยเหลือ มีแต่เหยียบซ้ำ พอเราใส่ใจชีวิตตัวเอง กลับมาบอกว่าเราเป็นคนเห็นแก่ตัว แต่ตัวเองชอบขโมยของคนอื่นไปใช้ โดยไม่มีจิตสำนึก พ่อแม่ก็ไม่ได้ดุหรือว่าอะไร กลับมาว่าเราว่าไม่มีน้ำใจ บอกว่าเราคิดเล็กคิดน้อยอีก
ดีแต่คอยทับถมคนอื่น ทำให้คนอื่นรู้สึกแย่ แต่หลงตัวเอง คิดว่าตัวเองดีสุด เลิศสุด แต่ตัวเองมีแต่พลังงานลบๆ มีแต่แนวคิดลบๆ ที่พ่นออกมา ด้วยความมั่นอกมั่นใจสนุกปาก มีความสุขเวลาคนอื่นรู้สึกแย่ เหยียบคนอื่นให้ตัวเองสูงขึ้น
ตัวเราไม่ได้ดีเลิศที่สุด ก็คนธรรมดาทั่วไปถ้าเทียบกับคนภายนอก IQ ก็ปกติ แทบจะไม่ได้สูงเลยด้วยซ้ำ แต่ก็รักและสนใจชีวิตตัวเอง อยากให้ชีวิตตัวเองดีขึ้นๆ อยากอยู่กับคนที่มีความรู้สึกดีๆให้กัน อยากอยู่ในที่ที่น่าอยู่
พ่อให้ท้ายแต่ลูกที่ถูกใจ แต่ก็สมน้ำหน้า เวลาโดนลูกรักตัวเองด่า หรือตะคอกใส่
ถึงพ่อแม่อวยแต่ลูกที่ตัวเองถูกใจ ซึ่งก็ไม่เป็นไร ก็จะไม่ให้คำพูดในแง่ลบมากำหนดชีวิตเรา
แม้จะเป็นแรงกระตุ้นให้เรารู้สึกแย่ รู้สึกท้อ เหนื่อยที่จะทำความดีก็ตาม
ถึงเกลียดไป โกรธไป คนที่ทุกข์ และเสียเวลาก็คือตัวเราเอง
ต่อให้คนอื่นจะทำร้ายเราด้วยคำพูด ก็ไม่เป็นไรนะ
ถึงจะทำดี แต่ไม่ได้รับอะไรดีๆกลับ ก็ไม่เป็นไรนะ ก็หยุดทำกับคนที่ไม่เห็นค่า ทำดีกับตัวเองเยอะๆนะ
พ่อแม่เดี๋ยวก็ตายแล้ว พี่น้อง อีกไม่นานก็จะจากกันแล้ว ไม่ได้เจอหนเาก็ไม่ได้รู้สึกแย่เลย เพราะตอนเราป่วยก็ดูแลตัวเอง
รักตัวเองให้มากๆ นะ เลิกเอาใจคนอื่นได้แล้ว เราต้องใช้ชีวิตของเราต่อ
รักคนที่เค้าไม่ได้รักเรา มันเหนื่อยจริงๆ แหละ
บรรดาคนในครอบครัวรู้สึกเกลียดพ่อที่สุด
ทั้งชีวิตเคยเห็นแต่พ่อชอบนอนดูหนัง งานที่พ่อทำคือ ขับรถเเท็กซี่
พ่อ มีลูก 4 คน แต่ละคน พ่อก็เลี้ยงตามมีตามเกิด ไม่ได้อบรมสั่งสอน ให้เกิดมาเป็นคนที่มีคุณภาพของสังคม หรือใส่ใจในการศึกษาของลูก
แม้กระทั่งเมียตัวเองก็ไม่ใส่ใจ
แต่เรียกตัวเองว่าหัวหน้าครอบครัว -_- ตีแม่ ทำลายข้าวของ เวลาตัวเองไม่พอใจ
หวังแต่ให้ลูก ทำงานหาเงินมาเลี้ยง
เวลาลูกมีปัญหา ก็ไม่ช่วยแก้ไข เอาแต่ด่าว่าเป็นตัวปัญหา เป็นภาระ
ส่วนพี่น้องคนอื่นๆ นิสัยก็ เห็นแก่ตัว ขี้อิจฉา ตอนเราล้มก็ไม่มีใครช่วย มีแต่พูดจาทำร้ายความรู้สึก
แต่ก็....เข้าใจได้นะ เพราะตัวเองเกิดมา IQ ต่ำกว่า ทัศนคติก็แย่กว่า ขี้เกียจมากๆ หน้าตาก็ไม่ดีเท่าเรา แต่หลงตัวเองสุดๆไปเลย
น้องชายเรา หน้าตาก็ไม่ได้ดี หุ่นก็น่าเกลียด เป็นคนสกปรก ขี้เกียจเรียน ขี้อิจฉา ดีแต่อิจฉาคนอื่น อยากเป็นเหมือนเขา แต่ไม่พยายามแบบเขา ดีแต่อิจฉาคนอื่น มากๆ หาเหตุผลเข้าข้างตัวเองให้ตัวเองรู้สึกดี
พี่สาวเรา ชีวิตมีทุกอย่าง แต่ก้ออิจฉาเหมือนกัน ไม่อยากให้ชีวิตเราได้ดี
สองคนนี้ รักไปก็ศูนย์เปล่า —ขี้อิจฉา ชอบเอาชนะ เห็นแก่ตัว เจ้าเล่ห์ ไม่จริงใจ สองคนนี้ พ่อแม่ให้ความรัก โอ๋มากที่สุด ยกขึ้นหิ้ง ไม่สมควรดีด้วยที่สุด ไม่กลัวนะ แต่ขยะแขยงที่สุด
ส่วนพี่อีกคนเป็นพี่คนโต น่าสงสารเหมือนเรา แต่เค้าก็มีทางของเค้า รู้สึกว่าทำดีด้วย เค้ายังเห็นค่ามากกว่า
พี่น้องสองคนนั้นชอบเอาเปรียบ ให้เราเอาเวลามาทำงานส่วนรวม ตัวเองก็ไปสนใจแต่งานส่วนตัว เวลาเราเดือดร้อนก็ไม่มีใครช่วยเหลือ มีแต่เหยียบซ้ำ พอเราใส่ใจชีวิตตัวเอง กลับมาบอกว่าเราเป็นคนเห็นแก่ตัว แต่ตัวเองชอบขโมยของคนอื่นไปใช้ โดยไม่มีจิตสำนึก พ่อแม่ก็ไม่ได้ดุหรือว่าอะไร กลับมาว่าเราว่าไม่มีน้ำใจ บอกว่าเราคิดเล็กคิดน้อยอีก
ดีแต่คอยทับถมคนอื่น ทำให้คนอื่นรู้สึกแย่ แต่หลงตัวเอง คิดว่าตัวเองดีสุด เลิศสุด แต่ตัวเองมีแต่พลังงานลบๆ มีแต่แนวคิดลบๆ ที่พ่นออกมา ด้วยความมั่นอกมั่นใจสนุกปาก มีความสุขเวลาคนอื่นรู้สึกแย่ เหยียบคนอื่นให้ตัวเองสูงขึ้น
ตัวเราไม่ได้ดีเลิศที่สุด ก็คนธรรมดาทั่วไปถ้าเทียบกับคนภายนอก IQ ก็ปกติ แทบจะไม่ได้สูงเลยด้วยซ้ำ แต่ก็รักและสนใจชีวิตตัวเอง อยากให้ชีวิตตัวเองดีขึ้นๆ อยากอยู่กับคนที่มีความรู้สึกดีๆให้กัน อยากอยู่ในที่ที่น่าอยู่
พ่อให้ท้ายแต่ลูกที่ถูกใจ แต่ก็สมน้ำหน้า เวลาโดนลูกรักตัวเองด่า หรือตะคอกใส่
ถึงพ่อแม่อวยแต่ลูกที่ตัวเองถูกใจ ซึ่งก็ไม่เป็นไร ก็จะไม่ให้คำพูดในแง่ลบมากำหนดชีวิตเรา
แม้จะเป็นแรงกระตุ้นให้เรารู้สึกแย่ รู้สึกท้อ เหนื่อยที่จะทำความดีก็ตาม
ถึงเกลียดไป โกรธไป คนที่ทุกข์ และเสียเวลาก็คือตัวเราเอง
ต่อให้คนอื่นจะทำร้ายเราด้วยคำพูด ก็ไม่เป็นไรนะ
ถึงจะทำดี แต่ไม่ได้รับอะไรดีๆกลับ ก็ไม่เป็นไรนะ ก็หยุดทำกับคนที่ไม่เห็นค่า ทำดีกับตัวเองเยอะๆนะ
พ่อแม่เดี๋ยวก็ตายแล้ว พี่น้อง อีกไม่นานก็จะจากกันแล้ว ไม่ได้เจอหนเาก็ไม่ได้รู้สึกแย่เลย เพราะตอนเราป่วยก็ดูแลตัวเอง
รักตัวเองให้มากๆ นะ เลิกเอาใจคนอื่นได้แล้ว เราต้องใช้ชีวิตของเราต่อ
รักคนที่เค้าไม่ได้รักเรา มันเหนื่อยจริงๆ แหละ