(ขอเกิ่นก่อนนะคะ) ตอนนี้หนูเหนื่อยกับการไปโรงเรียนมากๆ เหนื่อยกับการที่จะต้องไปเจอคนนิสัยเดิมๆ สังคมเดิมๆ ต่อหน้าดีลับหลังอีกอย่าง ขี้นินทา ชอบแซะ
ชอบบูลลี่ โรงเรียนที่หนูอยู่มันเป็นโรงเรียนวัด ซึ่งสังคมค่อนข้างแย่เลยแหละ คนส่วนมากจะรู้จักกันเยอะ คนนู้นรู้จักคนนี้คนนี้รู้จักคนนั้น เวลามีใครไม่ชอบใคร ก็จะไม่ชอบตามๆกันเพราะฟังจากปากต่อปากกันมา หนูเป็นคนเงียบๆ ไม่เคยทำอะไรใครไม่เคยหาเรื่องใครเลย แต่จะชอบมีคนมาวุ่นวายกับหนูตลอด ทั้งๆที่ก็ยังไม่เคยไปทำอะไรให้ใครเลย อยู่เฉยๆก็โดนนินทา โดนมองแรง โดนเกลียดเพราะฟังจากปากคนอื่น เหนื่อยมาก ที่จะต้องแกล้งทำเป็นเข้มแข็งมีความสุข แต่จริงๆไม่เคยมีความสุขเลยตั้งแต่มาเรียนที่นี่ ถ้าย้อนกลับไปได้ก็จะไม่เลือกมาเรียนที่นี่เลย มันแย่เกินไปที่หนูจะรับไหว ถ้าเลือกได้ก็ไม่อยากตื่นขึ้นมาอีก มันเหนื่อยจริงๆ

โอเคเข้าเรื่อง
ที่หนูไม่อยากเล่าปัญหาให้พ่อแม่ฟัง ไม่ใช่เพราะพ่อแม่หนูไม่ดีไม่รับฟังนะคะ พ่อแม่หนูเป็นคนที่เข้าใจลูกมากๆเลย ใครๆก็บอกว่าพ่อแม่หนูดี
หนูยังรู้สึกเลยค่ะว่าหนูภูมิใจมากที่เกิดมามีพ่อแม่ที่พร้อมจะดูและหนูจริงๆ ครอบครัวหนูฐานะปานกลาง ไม่ได้รวยอะไร พอมีพอกิน อยากกินอะไรพ่อแม่ก็หามาให้ตลอด อยากได้อะไรก็ได้ ชอบอะไรอยากทำอะไรพ่อแม่ก็ซัพพอร์ตหนูทุกเรื่อง

แต่ที่หนูไม่อยากเล่าปัญหาของหนูให้พ่อแม่ฟังเพราะหนูไม่อยากให้พ่อแม่หนูเครียดค่ะ แค่พ่อแม่หนูไปทำงานหาเงินเลี้ยงลูก มันก็เครียดมากพอแล้ว ไหนจะต้องจ่ายค่านู่นค่านี่เยอะแยะ เมื่อก่อนเวลามีอะไรหนูก็เล่าให้พ่อแม่ฟังตลอดเลยค่ะ แต่แม่หนูจะชอบเครียดที่เห็นหนูไม่มีความสุข

แล้วบางทีก็จะชอบโทษตัวเองบ้าง ตอนนี้หนูเลยมีปัญหาอะไรก็ไม่ค่อยเล่าให้พ่อแม่ฟัง หนูจะบอกตลอดว่าหนูสบายดี หนูโอเค ทั้งๆที่หนูไม่เคยมีความสุขเลยกับการไปโรงเรียน จริงๆปรึกษาเพื่อนก็ได้นะ แต่หนูรู้สึกว่า เพื่อนก็มีปัญหาของเค้า หนูไม่อยากเอาปัญหาของหนูไปเล่าให้ใครฟัง หรือบางทีเล่าไปก็ไม่ได้มีใครสนใจอยู่แล้ว เลยเลือกที่จะไม่เล่าให้ใครฟังดีกว่า ตอนนี้มีอะไรก็เก็บไว้คนเดียว ไม่มีใครรู้เลยว่าหนูรู้สึกอะไร

กลับบ้านมาก็ร้องไห้ อยู่แต่ในห้อง ไม่มีความสุข ไม่อยากตื่นมาอีก เหนื่อยเบื่อกับสังคมเดิมๆ
โดนเกลียดจนตอนนี้หนูรู้สึกเกลียดตัวเองไปแล้ว

จริงๆหนูเป็นคนเรียนพอโอเคนะ เกรดเทอมที่แล้วหนูได้3.90 หนูพยายามตั้งใจเรียนเพราะอยากไปเข้าโรงเรียนดีๆที่ไม่ใช่สังคมแบบที่เป็นอยู่
แต่ตอนนี้คือไม่อยากไปโรงเรียนเลย ไม่ใช่ไม่อยากเรียน แต่เหนื่อยจริงๆที่จะต้องตื่นมาเจอคนแย่ๆ คำพูดแย่ๆ ตอนนี้จิตใจหนูมันอ่อนแอมาก หนูทนมาเยอะมากแล้วจริงๆ

หนูไม่ชอบเลยที่หนูเป็นแบบนี้ อยากมีความสุขในการไปโรงเรียน แต่มันไม่เคยมีความสุขเลย
เกลียดตัวเองมากที่เป็นแบบนี้ แค่อยากไปโรงเรียนเพราะอยากเรียนหนังสือ แต่ต้องมาเจอคนแบบนี้ เหนื่อยสุดๆ หนูควรทำยังไงคะ