ทำไมรู้สึกโลกดูใจร้ายกับเราจังคะ ตอนนี้หนูอายุแค่14 แต่หนูเหนื่อยที่จะต้องเจอสังคมแบบนี้มากเลยค่ะ แต่สังคมแบบนี้ก็คงมีทุกที่ หนูทั้งโดนบูลลี่โดนนินทาโดนแซะต่างๆนาๆ หนูก็เข้าใจนะคะว่าเราจะมาห้ามให้คนอื่นมาชอบเราทุกคนมันก็เป็นไปไม่ได้ มีคนรักก็ต้องมีคนเกลียด แต่หนูพยายามอดทนพยายามไม่ตอบโต้อะไรทั้งนั้น ตอนนี้หนูเครียดมากเลยค่ะมันทำให้หนูรู้สึกไม่อยากไปรร.เลยค่ะ หนูเจอแบบนี้มาจะ2ปีแล้วค่ะ หนูอดทนมาตลอดไม่เคยตอบโต้สักครั้ง หนูพยายามอดทน กลับบ้านมาร้องไห้ทุกวันเลยค่ะรู้สึกไม่อยากไปรร.เลยไม่อยากต้องเจอสังคมเจอคนแบบนี้ หนูเป็นคนหน้าตาธรรมดา ไม่ได้สวยมากอะไร แต่หลายคนก็บอกหนูน่ารักแหละค่ะ แต่หนูเป็นคนที่ไม่มั่นใจในตัวเองมากๆแบบมากๆ หนูเป็นคนที่อ่อนไหวกับคำพูดคนรอบข้างง่ายมากๆค่ะ จะบอกว่าหนูแคร์คำพูดคนอื่นแคร์สายตาคนอื่นมากเกินไปอันนี้ก็ได้ค่ะเพราะหนูก็เป็นแบบนั้นจริงๆ คือหนูพยายามที่จะไม่แคร์พยายามที่จะคิดว่าตัวหนูเองก็ดีในแบบของหนู หนูก็สวยในแบบของตัวเอง พยายามที่จะไม่สนใจคำบูลลี่ของคนอื่น แต่หนูทำไม่ได้จริงๆค่ะหนูเครียดมากหนูไม่รู้ว่าหนูจะต้องทำยังไงเพราะสิ่งเดียวที่หนูทำได้คืออดทนตั้งใจเรียนทำหน้าที่ของหนูไป มารร.ก็ตั้งใจเรียน แต่มันอึดอัดมากๆเลยค่ะไม่มีสมาธิเรียนเลย หนูรู้สึกว่าหนูแคร์คนอื่นมากเกินไปจนไม่แคร์ความรู้สึกของตัวเองบ้าง แต่หนูพยายามที่จะไม่สนใจคำพูดคนอื่น แต่หนูก็ทำไม่ได้สักที เบื่อมากค่ะทำอะไรก็โดนแซะโดนนินทาทั้งๆที่หนูก็อยู่เฉยๆ โดนนินทาไม่พอยังมาบูลลี่เรื่องหน้าตาหนูอีก หนูทนมาตลอดเกือบ2ปีไม่เคยตอบโต้ หนูไม่รู้ว่าหนูต้องทำยังไงเลยค่ะนอกจากอดทน ตอนนี้เหนื่อยมากๆแต่ก็พยายามที่จะไม่คิดอะไรเพราะคนที่เหนื่อยกว่าเราก็มีเยอะแยะ หนูเครียดมากๆ หนูเป็นคนที่มีเพื่อนสนิทน้อย หนูไม่อยากจะเก็บเรื่องคำพูดของคนอื่นมาคิดแต่หนูพยายามเท่าไหร่หนูก็ทำไม่ได้สักที กลับบ้านมาร้องไห้ตลอดเลยค่ะ ขอคำแนะนำจากพี่ๆหน่อยนะคะว่าหนูควรทำยังไง จะย้ายรร.มันก็ไม่ได้เพราะคนแบบนี้สังคมแบบนี้มีทุกที่ หนูมาเรียนหนูก็ควรตั้งใจทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด แต่หนูเครียดมากกับคำพูดของคนอื่น เอาคำพูดลบๆของคนอื่นเก็บมาคิดตลอดเลยค่ะ หนูก็ไม่รู้เหมือนกันว่าหนูจะเก็บมาคิดทำไม แต่หนูก็ทำไมไม่ได้สักทีค่ะ เหนื่อยมาก