อยู่ที่ใคร จะล่ามัน ให้อยู่มือ

ปิดฉากโอลิมปิคครั้งที่ 2 ของมาริน แบบไม่มีใครคาดคิด และไม่มีใครอยากให้เกิดขึ้น
กับการบาดเจ็บที่เดิม ที่กวนใจเธอมาตลอด และเธอก็ต่อสู้กับมันมานาน
.
การต่อสู้กับความเจ็บปวดที่อยู่กับตัวมานานหลายปี ไม่ใช่เรื่องง่าย
แต่เธอคนนี้ ทำให้วงการอึ้งทุกครั้ง ที่เธอได้กลับมา
จนมาวันนี้ ที่เพียงไม่กี่แต้ม เธอก็ใกล้จะถึงเป้าหมายของเธออีกก้าว
แต่แล้ว โชคชะตา ก็พาดึงเธอ กลับไปเป็นเหมือนเดิม
.
ในฐานะคนที่รักนางมาตลอด ชื่นชมในความใจสู้ ความแข็งแกร่ง ฝีมือ...
เสียใจมากๆ ที่นางตั้งใจมาในครั้งนี้ ไม่ได้รางวัลกลับไป...
แถมซ้ำแผลในใจ ที่นางอยากเอาชนะมันมาตลอด
.
สุดท้ายนี้ นางจะตัดสินใจอย่างไรต่อไป จะขอเคารพการตัดสินใจของนาง
ในด้านของรางวัลเกียรติยศ นางได้มาทุกอย่างแล้ว...ได้มาก่อนเจ็บเสียอีก
ดิชั้นถึงได้เชื่อว่า นางไม่ได้เล่นเพื่อรางวัล แต่นางเล่นเพื่อใจตัวเอง
.
ขอบคุณพลังบวก จากกองเชียร์ทุกคน ที่ทั้งรักและเกลียด
ที่เห็นใจผู้หญิงพลังใจพลังกายแสนแกร่งคนนี้
ขอบคุณเธอคนนี้ที่เป็นแบบอย่าง และเป็นแรงจูงใจ
ให้กับคนทั่วโลกได้เห็น และชื่นชมความเป็นเธอ