ตอนดูผลสอบหลักสูตรหนึ่ง มีชาวต่างชาติคนหนึ่งมาดูผลสอบพร้อมเรา
ปรากฎว่า ทั้งเราและเขาสอบติดทั้งคู่ เพราะรับจำนวนเพียง 14 คน
คนที่ไปดูผลสอบในชั่วโมงนั้น มีเพียง 2 คน

เขาเอ่ยว่า  งั้นคงต้องหาที่อยู่ในไทยระยะยาว
แต่ไม่รู้จริงๆ ว่าต้องไปหาอย่างไร พูดไทยไม่เก่ง
เราเลยอาสา พาเค้าไปหาที่พัก ซึ่งสมัยก่อนยังไม่มีธุรกิจพลาตฟอร์ม
ก็เลยต้องเดินไปดูอพาร์ตเม้นท์หลายแห่งกว่าจะได้
เขามักบอกใครๆ ว่า นี่แหละคนไทยคนแรก ที่ช่วยเขาตอนมาอยู่ไทยใหม่ๆ 

พอเรียนจบหลักสูตรนั้น ก็แยกย้าย เขากลับประเทศ เราไปเรียนต่อต่างประเทศ
แล้วกลับมาทำงานในไทย พอเปลี่ยนงาน เราจึงเริ่มคิดจะสมัครไปทำงานต่างประเทศสักพัก 

หลังจากส่งใบสมัครไปฝ่ายบุคคล
เรา surprise สุดๆ เมื่อเข้าไปอ่านดูบุคลากรในฝ่ายงานที่สมัคร
เพราะผู้บริหารระดับ ผอ. ก็คือ เพื่อนต่างชาติคนนั้นนั่นเอง
ชื่อเดิม หน้าเดิม แต่เข้าสู่วัยกลางคน 

เปล่า... เราไม่ได้อยากให้เขาช่วยเราเป็นกรณีพิเศษแต่อย่างใด
ต่อให้เราไม่ได้งานที่ประเทศนั้น เราก็ไม่เสียใจ 
แต่เราดีใจมากที่เจอ เพื่อนที่เราหาไม่เคยเจอในเฟสบุคเลย 

จะว่าไป ก็เป็นชะตาชีวิต
หากคนสองคนเคยเดินทางไปถึงจุดประกาศผลสอบพร้อมกัน
ต่างก็เห็นชื่อตัวเอง แล้วดีใจด้วยกัน...
ได้เห็นกันอีกครั้ง  ใน 20 กว่าปีต่อมา 

แล้วคุณหล่ะ เคยกลับมาพบใครในอีกหลายปีต่อมา แบบ surprise สุดๆ บ้างหรือเปล่า