มียายคนนึงแกเป็นยายของเพื่อนสนิทตั้งแต่ประถมเราไปบ้านเพื่อนบ่อยมากตอนเด็กๆทุกคนในบ้านเพื่อนก็ปกติกันมาก ไม่ว่าจะแม่หรือยายของเพื่อนก็ดูปกติ ชวนกินข้าว,ถามระทุกข์สุขดิบบ้าง
ไปเล่นบ้านนั้นบ่อยจนรู้นิสัยใจคอมานิดนึง
 แล้วยายคนนั้นบางวันก็ผีเข้าบางวันก็ผีออก 3วันดี4วันร้าย จนเราไม่รู้แล้วอันไหนจริงอันไหนปั้นหน้า อยู่มาวันนึงแกลงเฟสเกี่ยวกับแม่เราด่าแม่เรา แต่เราก็ไม่ได้แคร์มากแต่ก็เเคร์อยู่ เพราะมันหลายรอบแล้วบางเรื่องเอาลงเฟสมีแต่ด่าคนอื่นดูไม่มีไรทำ และแล้วยายคนนี้แกก็ใช่สรรพนามเรียกเราว่า"อี"ซึ่งไม่เคยมีใครพูดกับเราเเบบนี้เลย วันนั้นเรารู้สึกว่าเเบบ คนที่เรานับถือมาตลอดพูดแบบนี้ ทั้งๆที่แกเคยด่าแม่เราเอาเราไปเปรียบเทียบกับเพื่อน ทั้งๆที่เราก็เป็นลูกเป็นหลานแก จนเราไม่อยากเจอไม่อยากยุ่งห่าไรด้วย 
พอเขาด่าเราก็ไม่อยากไปกับเพื่อนเพราะเหมือนพึ่งพาบ้านนั้น เมื่อก่อนไปรรกับเพื่อนคนนั้นตลอด 
เเต่ตอนนี้เราไม่ไปเรากลับมาขึ้นรถรับส่งเพราะสบายใจกว่าเพราะ พอนางมีแฟนนางกลับค่ำ เรากลัวนางไปบอกยายแก่นั่นว่า กลับค่ำเพราะเรา เดี๋ยวแกแบบเหมือนวันนึง
แกโทรมาหาแม่ ตอนเราถึงบ้านไม่กี่นาที ว่า"อี...ถึงบ้านยั....".สรุปตอนนั้นเพื่อนขับไปถึงบ้านแล้ว แล้วแกก็บอกแม่เราว่า " อ๋อถึงบ้านแล้วไม่มีไร" เหมือนจะหาเรื่องกัน

บ้านเราเป็นคนยอมคน แต่บ้านนั้นอ่ะไม่ยอมคนแรงได้เเรงส์

ปัจจุบันนี้เริ่มไม่ชอบทั้งเพื่อนทั้งแม่ทั้งยายมัน เพราะนิสัยเหมือนกับแม่ก็เหมือนยาย เพื่อนก็เหมือนแม่ จนเราเริ่มหลอนเริ่มระสาทเเดก