เรามาระบายเฉยๆ ตอนนี้เราอยู่ม.3 พ่อกับแม่เราพึ่งหย่ากันได้ครึ่งปีค่ะ สาเหตุที่เขาตัดสินใจแบบนี้คือพ่อเรามีชู้ค่ะ พ่อเราทำงานต่างจังหวัดนานๆทีจะได้กลับบ้านแต่หลังๆเขาก็เริ่มไม่กลับบ้านนานขึ้นเรื่อยๆค่ะเป็นปีกว่าจะกลับครั้งนึง ไม่รู้อะไรทำให้เขาเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้แต่ก่อนเขาเป็นคนดีมากเลยค่ะ เหล้าก็ไม่กินบุหรี่ก็ไม่สูบและเป็นคนรักครอบครัวมากเลยค่ะ เขาชอบพาเราไปเที่ยวบ่อยๆ ในฐานะพ่อเราคิดว่าเขาเป็นพ่อที่ดีมากๆเลยค่ะ
ตอนเขาหย่ากันเราก็อยู่ด้วยนะคะตอนนั้นเราก็รู้สึกเฉยๆนะแต่ก็แอบช็อกอยู่เหมือนกันตอนที่เราเจอเขาเขาไม่เปลี่ยนไปเลยค่ะ เขาพูดกับเราดีเหมือนเดิมคุยเล่นกับเราเหมือนเดิมจนเราไม่อยากจะเชื่อเลยค่ะว่าเราไม่มีโอกาสจะได้คุยกันแบบนี้อีกแล้ว เขาก็หย่ากันด้วยดีนะคะไม่ได้ทะเลาะอะไรกันเพราะแม่ก็ทำใจ
มาได้สักพักแล้ว
ถ้าถามว่าเราโอเคไหมตอนแรกเราก็คิดว่าเราไหวเราโอเคแต่พอเวลาผ่านไปเราก็รู้ว่าไม่โอเคเลยค่ะ เราคิดถึงพ่อมากค่ะ แต่เราแสดงออกให้คนในบ้านรู้ไม่ได้เรากลัวเขาจะเป็นห่วงเรา เราแอบร้องไห้เพราะคิดถึงพ่อบ่อยมากค่ะ ทุกครั้งที่เรามองภาพครอบครัวที่อยู่ในห้องเรา เราก็จะร้องไห้ตลอดเลยค่ะเราคิดถึงครอบครัวที่อบอุ่นครอบครัวตอนที่ยังรักกันดีครอบครัวตอนที่ได้อยู่พร้อมหน้ากันเราอยากให้กลับไปเป็นเหมือนเดิมแต่คงไม่ได้แล้ว
หลังจากแม่แยกทางกับพ่อ แม่ก็ทำงานหนักมากค่ะไม่ค่อยได้กลับบ้านด้วยแต่แม่เราก็ดูแลเราดีนะคะถึงจะนานๆทีกลับบ้านแต่เวลากลับบ้านก็มีขนมมาฝากตลอดเงินถึงจะติดๆขัดๆบ้างแต่ก็ไม่เคยขาดเลย
แต่ตอนนี้แม่เรามีแฟนใหม่แล้วค่ะแฟนใหม่แม่ก็ไม่ใช่คนไม่ดีอะไรนะคะ เราพยายามเปิดใจเท่าที่จะทำได้แล้วค่ะ แต่ไม่รู้ทำไมเราคิดถึงพ่อมากเลยค่ะ
ต้องทำยังไงดีคะให้เราไม่คิดถึงพ่อ
คิดถึงพ่อแต่พ่อกับแม่แยกทางกัน
เรามาระบายเฉยๆ ตอนนี้เราอยู่ม.3 พ่อกับแม่เราพึ่งหย่ากันได้ครึ่งปีค่ะ สาเหตุที่เขาตัดสินใจแบบนี้คือพ่อเรามีชู้ค่ะ พ่อเราทำงานต่างจังหวัดนานๆทีจะได้กลับบ้านแต่หลังๆเขาก็เริ่มไม่กลับบ้านนานขึ้นเรื่อยๆค่ะเป็นปีกว่าจะกลับครั้งนึง ไม่รู้อะไรทำให้เขาเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้แต่ก่อนเขาเป็นคนดีมากเลยค่ะ เหล้าก็ไม่กินบุหรี่ก็ไม่สูบและเป็นคนรักครอบครัวมากเลยค่ะ เขาชอบพาเราไปเที่ยวบ่อยๆ ในฐานะพ่อเราคิดว่าเขาเป็นพ่อที่ดีมากๆเลยค่ะ
ตอนเขาหย่ากันเราก็อยู่ด้วยนะคะตอนนั้นเราก็รู้สึกเฉยๆนะแต่ก็แอบช็อกอยู่เหมือนกันตอนที่เราเจอเขาเขาไม่เปลี่ยนไปเลยค่ะ เขาพูดกับเราดีเหมือนเดิมคุยเล่นกับเราเหมือนเดิมจนเราไม่อยากจะเชื่อเลยค่ะว่าเราไม่มีโอกาสจะได้คุยกันแบบนี้อีกแล้ว เขาก็หย่ากันด้วยดีนะคะไม่ได้ทะเลาะอะไรกันเพราะแม่ก็ทำใจ
มาได้สักพักแล้ว
ถ้าถามว่าเราโอเคไหมตอนแรกเราก็คิดว่าเราไหวเราโอเคแต่พอเวลาผ่านไปเราก็รู้ว่าไม่โอเคเลยค่ะ เราคิดถึงพ่อมากค่ะ แต่เราแสดงออกให้คนในบ้านรู้ไม่ได้เรากลัวเขาจะเป็นห่วงเรา เราแอบร้องไห้เพราะคิดถึงพ่อบ่อยมากค่ะ ทุกครั้งที่เรามองภาพครอบครัวที่อยู่ในห้องเรา เราก็จะร้องไห้ตลอดเลยค่ะเราคิดถึงครอบครัวที่อบอุ่นครอบครัวตอนที่ยังรักกันดีครอบครัวตอนที่ได้อยู่พร้อมหน้ากันเราอยากให้กลับไปเป็นเหมือนเดิมแต่คงไม่ได้แล้ว
หลังจากแม่แยกทางกับพ่อ แม่ก็ทำงานหนักมากค่ะไม่ค่อยได้กลับบ้านด้วยแต่แม่เราก็ดูแลเราดีนะคะถึงจะนานๆทีกลับบ้านแต่เวลากลับบ้านก็มีขนมมาฝากตลอดเงินถึงจะติดๆขัดๆบ้างแต่ก็ไม่เคยขาดเลย
แต่ตอนนี้แม่เรามีแฟนใหม่แล้วค่ะแฟนใหม่แม่ก็ไม่ใช่คนไม่ดีอะไรนะคะ เราพยายามเปิดใจเท่าที่จะทำได้แล้วค่ะ แต่ไม่รู้ทำไมเราคิดถึงพ่อมากเลยค่ะ
ต้องทำยังไงดีคะให้เราไม่คิดถึงพ่อ