เราลาคลอดไปคลอดลูกที่บ้านเกิด ตจว. แต่พอครบกำหนดลาคลอดที่ทำงานเราก็กลับมาทำงานที่กรุงเทพ ตอนแรกแม่เราไม่ยอมเพราะอยากให้เราอยู่กับลูก ไม่อยากให้ลูกห่างแม่ แต่!! ตอนที่เราคลอดใหม่ๆตอนนั้นไม่ได้ทำงานไม่มีเงิน เราเหมือนหมาตัวนึงเลยค่ะ อย่าคิดที่จะอยากได้อะไร อย่าคิดที่จะอยากกินอะไร ตอนนั้นเราเลยตัดสินใจกลับไปทำงานเพราะจะได้มีเงินมีคุณค่าในตัวเอง ตอนแม่ไม่ยอมเราก็คุยกับแม่ว่างั้นแม่ให้หนูเอาลูกไปเลี้ยงที่กรุงเทพได้มั้ย เพราะบ้านก็เป็นบ้านของตัวเองไม่ได้เช่า เราจะได้ทำงานด้วยเลี้ยงลูกด้วย แต่ว่าก่อนที่เงินเดือนเราจะออกเราบอกว่าขอแม่เดือนล่ะ 2000 ได้มั้ย แม่บอกว่าเราเห็นแก่ตัว เอาแต่ได้ เราเลยจำใจให้น้าเลี้ยงลูกที่ ตจว. กลับกันตอนนี้ แม่ต้องโอนให้น้าค่าเลี้ยงดูเดือนล่ะเป็นหมื่นๆ ไม่รวมค่านม แพมเพิส ค่าน้ำมันรถ/ค่าซ่อมรถที่น้าเราใช้ขับ แน่นอนว่าเราก็ช่วยในส่วนนี้ แต่แม่เราจ่ายเยอะกว่า เราก็บอกแม่ว่าให้เราเอาลูกมาเลี้ยงสิ เพราะอีกไม่กี่เดือนก็จะเข้าโรงเรียนแล้ว แม่บอกว่าตอนนี้ลูกเราติดพ่อติดแม่ที่นู่นแล้ว(น้า) ไม่ต้องไปพรากเขามาเลยนะ ถ้าเราไปเอาลูกมาจะตัดแม่ตัดลูกกับเรา แล้วก็จะไล่เราออกจากบ้านให้ไปหาที่อยู่ที่กินเอาเอง เราไม่เข้าใจว่าทำไมต้องทำถึงขนาดนั้นทั้งๆที่เราก็เป็นลูกแท้ๆของแม่ เป็นแม่แท้ๆของลูกที่แม่กำลังจ้างเลี้ยงเดือนละเป็นหมื่นๆอยู่(ญาติแท้ๆ) หรือว่าเราเอาแต่ใจมากเกินไปเหมือนที่แม่บอก ทุกคนช่วยออกความเห็นตรงนี้หน่อยค่ะ