หนูไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมหนูต้องมาเรียนตอนเเรกหนูอยู่ม.3มีอาจารย์ที่วิทลัยหนึ่งมาเเบ่งปันความรู้เเละมาเสนอสาขาธุรกิจค้า
ปลีกให้ฟังเขาบอกเเค่ว่าทำงานได้เงินหมื่นไอ้เราก็อยากได้เงินใช้
เพราะว่าไม่อยากเป็นภาระใครเเต่พอลองทำจริงๆมันไม่ใช่หนูร้องไห้
ทุกวันเอาไงดีกับชีวิตเพราะว่าถ้าเรียนสาขาอื่นมันมีค่าใช้จ่าย
เยอะกว่าสาขานี้ทุกคนก็เตือนครูก็เตือนว่ามันใช่หรอกับทางเลือกนี้
ฝึกงานตั้งเเต่อายุ16อย่างเหนื่อยเเต่ก่อนหนูรักตัวเองมากกลัวเจ็บกลัวป่วยเเต่ตอนนี้
หนูเคยคิดว่าถ้าหายไปน่าจะดีกว่าหนูรู้ว่าโตไปอาจจะคิดได้กว่านี้
เเต่ตอนนี้หนูเหนื่อยมากทรมานหนูพยายามมากในการปรับตัวเข้ากับที่
ใหม่มันยิ่งทำให้หนูเหนื่อยหนูอยากทำงานอะไรก็ได้ที่ไม่ใช่งานใน
เซเว่นถึงจะอยู่ในห้องเเอร์เเต่หนูยอมช่วยเเม่เก็บผักขายดีกว่ามัน
ร้อนเเต่ว่าทำมันอย่างน้อยก็มีความสุข
เหนื่อยมากเหนื่อยใจอยากใช้ชีวิตเเบบเด็กคนอื่นตอนนี้เหลืออีก
เดือนเดียวจะฝึกเสร็จให้ครบเเล้วจะได้กลับไปใช้ชีวิตเเล้วมาสู้
ใหม่กำลังเก็บเงินย้ายสาขาอยู่