คือเป็นเด็กม.6ค่ะ เเต่ตอนนี้รู้สึกไม่ไหวเเล้ว ข้อสอบที่สอบไปเเล้วก็ท้อเพราะรู้สึกว่าทำไม่ได้เลย เลยไม่รู้ว่าจะได้เรียนต่อรึเปล่า ตอนนี้ท้อมาก กับครอบครัวตอนนี้คือเค้าทำเหมือนว่าเราไม่มีตัวตนในบ้านค่ะ ไม่ได้คุยกันเป็นเดือนเเล้ว ก่อนหน้านี้ตั้งเเต่จำความได้เเม่จะชอบพูดอยู่ตลอดว่า'ถ้าไม่เรียนกูก็ไม่ต้องลำบากขนาดนี้หรอก' จนเเอบคิดว่าถ้าไม่อยากลำบากเเล้วคลอดหนูออกมาทำไม ทำไมไม่ฆ่าให้ตายๆไป ตอนนี้ทุกอย่างเเย่มาก เพราะว่าการเรียนมหาลัยมันเป็นเหมือนเป้าหมายในชีวิตมาตั้งเเต่เด็กๆเเล้ว มันเป็นเหมือนสิ่งที่ยึดไว้เวลาเสียใจ เเต่ว่าเหมือนจะไม่ได้เรียนเเล้ว สำหรับ ม.เอกชนก็ไม่มีปัญญาหาค่าเทอมเรียนเเล้วก็คงไม่มีคนส่งเรียนด้วย รู้สึกเเย่มากๆค่ะเพราะหนูตั้งใจเรียนมามาก เเต่คงเป็นไปไม่ได้เเล้ว ตอนนี้รู้สึกเหมือนอยู่ตัวคนเดียวบนโลกใบนี้ เลยไม่อยากอยู่เเล้วค่ะ จุดมุ่งหมายในชีวิตก็หายไปเเล้ว เลยรู้สึกว่าไม่อยู่บนโลกนี้คงดีกว่า ถ้าตายไปเค้าจะได้ไม่มีตัวภาระเหมือนหนูอยู่อีก
อยากตายค่ะ รู้สึกว่าเหนื่อยไม่อยากหายใจต่อไปแล้ว