เป็นกระทู้ระบายครั้งแรกในชีวิตเลยค่ะ ถ้าหากอยากแนะนำตักเตือนใดๆ ได้โปรดอ่อนโยนกับเราด้วยนะคะหรือถ้าหากคิดว่าเรื่องนี้ไร้สาระ ได้โปรดมองข้ามไปได้เลยค่ะ

ปัญหานี้เป็นปัญหาที่เกิดขึ้นมาประมาณสองหรือสามครั้งแล้วค่ะ

แต่ครั้งล่าสุด เรื่องเกิดจากที่ว่า น้องเราเป็นคนที่กินข้าวเสียงดังมากๆ ที่จริงทั้งแม่ทั้งเราก็บอกหลายครั้งแล้วว่าอย่ากินข้าวเสียงดัง ทีนี้ด้วยความที่เราเพิ่งเจอคลิปดราม่าในติ้กตอกมา เราก็เลยเอามาเล่าให้เขาฟัง ว่าแบบเรื่องนี้มันเป็นดราม่าที่ยิ่งใหญ่กว่าที่คิดนะ เราฝึกได้ก็ฝึกเถอะ ถ้าไปกินกับคนจีนคนเกาหลีไม่เป็นไร แต่ถ้าไปกินข้าวกับผู้ใหญ่กับรุ่นพี่ที่ทำงานหรือกับลูกค้าคนไทย เค้าคงไม่เตือนแบบนี้แต่คงด่าพ่อล่อแม่เราในใจแน่ๆ
ตอนแรกเค้าก็ตอบมาว่า มันฝึกไม่ได้ เราก็เลยแย้งไป ขณะกำลังจะอธิบายต่อ น้องชายเราก็บอกว่าหุบปาก มึ*รู้ตัวมั้ยว่ามึ*มันน่ารำคาญ (มึ*กุ* คือคุยกันปกตินะคะ ที่แรงคือน้ำเสียง)


เรารู้สึกว่ามันแรงมากเลยค่ะ แต่ตอนนี้เราก็คิดว่าเราคงผิดจริงๆที่หวังดีกับเขาทั้งที่เขาไม่ต้องการ

แต่ทั้งที่คิดว่าเข้าใจแล้ว แต่ตอนนี้เราก็ยังเสียใจไม่หายเลยค่ะ ระหว่างพิมพ์ยังน้ำตาไหลอยู่เลย ทีนี้เราก็เลยอยากขอคำแนะนำว่าควรจัดการกับความรู้สึกตัวเองยังไงดี ตอนนี้กลายเป็นเราไม่กล้าคุยกับน้องเลยค่ะ เรากลัวได้ยินคำว่าหุบปาก

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ครั้งแรกและครั้งที่สองคือคุยกันทั่วไปนะคะ แบบเรื่องไร้สาระมากๆ เช่น วันนี้กินข้าวกับอะไรดี วันนั้นวันนี้ไปเจออะไรมา แต่ครั้งแรกน้องขับรถอยู่(ปกติเพื่อนหรือญาติจะชอบที่เราชวนคุยระหว่างขับรถมากค่ะ แบบว่าถ้ามีทริปเที่ยวคือคนขับแย่งตัวกันเลยทีเดียว แต่ตรงนี้เราเข้าใจว่าคนเราไม่เหมือนกันเลยไม่ติดใจอะไรกับน้อง ส่วนครั้งที่สองน้องเล่นเกมอยู่ค่ะ เหตุการณ์เหมือนกัน