คือตอนนี้เราเพิ่งบอกเลิกคุยกับคนๆนึงไปแล้วเราก็เศร้าเราสับสนว่าสิ่งที่เราตัดสินใจมันดีกับเราหรือเขาแล้วจริงๆใช่มั้ย คือเพราะว่าเราคุยกันมาสักระยะนึงช่วงแรกมันดีเพราะตอนนั้นเราปิดเทอมเรามีเวลาคุยกันเยอะ จนเราเปิดเทอมเราเรียนหนักมากแต่เราก็ยังพยายามที่จะตอบเขาแต่ก็มีบางคลาสที่เราไม่สามารถใช้โทรศัพท์ได้จริงๆจนมันกลายเป็นว่าเราเหมือนไม่สนใจเขา เราบอกเขาตลอดว่าเรากำลังทำอะไรอยู่เขาก็มีงอแงบ้าง แต่เราก็อธิบายให้เขาฟัง เขาบอกโอเคเขาเข้าใจว่าเราเรียน แต่เขาชอบพูดว่าเราไม่สนใจจนกลายเป็นทะเลาะกัน เราไม่ได้อยู่ด้วยกันเขาบอกว่าจะมาหาเราแต่เราไม่ว่างพวกเราตกลงกันว่ากันยานี้จะมาหากัน เป็นช่วงที่เรามีสอบแต่เขาว่างเราเลยบอกว่ามาได้แต่ขอดูวันหยุดก่อน เขาเลยพูดว่างั้นไม่ไปแล้วเพราะเราไม่ว่าง เหมือนเขาอยากอยู่กับเราตลอด มันก็ดีที่เขาติดเรา แต่เหมือนความคิดเราไม่ค่อยตรงกันเท่าไหร่เขาคอยเอาแต่บอกว่าให้เราหาคนอื่นมั้ยที่ดีกว่าเวลาที่เราทะเลาะกัน เขาชอบประชดเวลาเราตอบแชทช้า เขาชอบคิดว่าเราไม่สนใจ เราเคยคุยกันไปแล้วเรื่องเวลาเราบอกว่าเราไม่สามารถที่จะคุยหรือตอบเขาได้ตลอดเวลา เรามีสิ่งอื่นที่ต้องทำด้วยอาจจะไม่ว่าง เขาบอกโอเคเข้าใจ แต่มันก็เป็นแบบนี้ซ้ำๆ แล้วพอทะเลาะเขาก็บอกให้เราไปหาคนอื่น เราเริ่มรู้สึกว่าคงไปกันไม่รอดแล้ววแบบนี้ แต่เราก็ยังอยากมีเขาอยู่ เราพยายามที่จะตอบเขาทันทีที่เขาทักมาปกติเราเป็นคนไม่ค่อยเล่นโทรศัพท์ ไม่ค่อยสนใจว่าใครทักมา แต่เราก็พยายามปรับเพื่อที่จะได้คุยกับเขาต่อ แต่เขาเริ่มเปลี่ยนถ้าเราไม่ทักไปก่อนเขาจะไม่ทักมาหรือถามไปเขาจะตอบเราเหมือนเขาไม่อยากคุย พอเราถามว่าเป็นอะไรรึเปล่า เขาก็จะบอกว่าไม่ได้เป็นพอเขาบอกอย่างนั้นเราก็ไม่อยากเซ้าซี้ ก็พยายามทำตัวปกติแต่เรารู้ว่ามันไม่เหมือนเดิม จนเราเหนื่อยที่ต้องมาคอยทะเลาะเรื่องเดิมๆหรือคอยให้เขาไล่ไปหาคนอื่นเราเลยขอจบแค่นี้ แต่เรายังอยากมีเขาอยู่เลย ยังอยากเจอเขาอยู่เลย ไม่รู้ว่าเราทำถูกรึป่าวที่เราออกมา

แค่อยากมาระบายความรู้สึกในใจของตัวเองเฉยๆค่ะ  มันเศร้าแล้วก็สับสนมันดีที่เราไม่ต้องมาทะเลาะกัน แต่มันไม่ดีตรงที่เราไม่มีเขาแล้ว