ที่บ้านตอนนี้หาเงินได้ในจำนวนจำกัดค่ะ เราเป็นคนซื้อของเข้าบ้านค่ะ จะกำหนดค่าใช้จ่ายต่างๆ เพื่อให้พอถึงสิ้นเดือนในแต่ล่ะเดือน เพื่อนบ้านเขาก็โทรมาบอกแม่ว่า มีลูกหมาพันธุ์เอาไหม ให้ฟรี ทีนี้แม่ก็อยากได้อยากเลี้ยง เป็นหมาพันธุ์ตัวโตค่ะ  เราก็คัดค้านบอกเลี้ยงทำไม แค่2ตัวที่เอามาเลี้ยงก่อนหน้านี่ก็พอแล้ว เงินจะไม่มีซื้อข้าวให้มันกิน(ตอนนั้นเขาให้เพื่อนบ้านเอาหมามาให้เลย2ตัวถึงบ้าน ตอนนั้นเราก็ไม่ได้อยากเลี้ยงเช่นกัน แต่แม่ไปเอามาเเล้วก็ต้องรับผิดชอบ)

    หมาที่จะเอามาเลี้ยงใหม่ ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ หมา 1ตัว ก็กินข้าวเท่ากับคน 1 คน หรือ อาจจะมากกว่าคน 1 คนกินด้วยซ้ำ วันนั้นแม่ไปเอาหมาที่เขาจะให้ฟรีมาเลี้ยง เราโกรธมาก ทำกับข้าวอยู่ สับหมูจนมีดหักเลยค่ะ ค่าใช้จ่ายก็มากขึ้น ทำไมคิดกันไม่ได้บ้าง พอถามเรื่องนี้ เขาก็เถียงว่าหมาตัวหนึงจะกินเท่าไหร่เชียว บ้านไม่ได้จนขนาดนั้น วันนั้นโกรธมากๆๆๆๆ ไม่คุยไปเลย3วัน 

  หมาที่เอามา ใครเป็นคนให้ข้าวก็เรา ใครทำกับข้าวให้มันกิน ก็เราอีก ตั้งแต่เด็กจนโต อะไรก็ตามที่เขาอยากเลี้ยง จะเป็นเราที่ดูแล เหนื่อยมากค่ะ ไม่ได้อยากเลี้ยงแต่ต้องดูแลมัน ไม่งั้นมันก็ไม่ได้กินข้าว 

  ผลของการดื้อดึงเอาหมามาเลี้ยง วันนี้ยังไม่ถึงสิ้นเดือนเลยค่ะ  ข้าวหมดถุงแล้ว เงินในบัญชีก็ไม่มีซื้อข้าวแล้วค่ะ พูดง่ายๆ ไม่มีอะไรกินแล้ว จากที่ข้าวเคยอยู่ถึงเดือนใหม่ ตอนนี้ก็ไม่ถึงสิ้นเดือนแล้ว เรายังไม่ได้กินข้าวเลยค่ะ เหนื่อยแล้ว เราร้องไห้ ทำไมทำกันเเบบนี้ท้อแล้วค่ะ 

  เราควรทำอย่าไรต่อไปดีค่ะ อยากได้คำแนะนำหน่อยค่ะ อะไรก็ได้ จิตใจตอนนี้แย่มาก เราไม่มีข้าวกินแล้ว และตอนนี้ก็ไม่ได้กินข้าวเลยค่ะ ทั้งคนทั้งหมา หรือเราปล่อยให้เป็นบทเรียนไปดีค่ะ จะได้รู้ว่าเงินไม่พอจนไม่มีเงินซื้อข้าวกินมันเป็นยังไง อดบ้างไรบ้างงี้