สวัสดีค่ะ วันนี้เราขอมาระบายหน่อยนะคะเราเก็บไว้คนเดียวไม่ไหวอีกเเล้วค่ะ เรารู้เราไร้ค่าเมื่ออยู๋ในครอบครัวของตัวเราเองเรานึกถึงเเล้วเราจะร้องไห้ตลอดเวลา ก่อนหน้านี้ช่วงเรามัธยมเราโดนดุโดนด่าบ่อยมากทำใ

คือกำลังลดน้ำหนักอยู่ค่ะ แต่ไม่ได้อดอาหารนะคะ ทานน้ำบ่อยๆ ออกกำลังกาย วิ่ง 30 นาที ต่อด้วย workout เล็กๆน้อยๆอีก 15 นาที แต่ตอนนี้ที่บ้านไม่ค่อยทำกับข้าวที่มีประโยชน์ใ้ห้ทานค่ะ ส่วนมากเป็นของมันๆ ทอดๆ

ตั้งแต่แรกเกิดเคยทานตอนไม่เกิน6เดือนหลังจากนั้นคนเลี้ยงบอกเขาไม่ทานข้าวเลยปล่อยให้กินแต่นม

ผมว่าความทรงจำกับรสชาติอาหารมันผูกกันแน่นกว่าที่คิดนะครับ เมื่อวานมีคนเอาข้าวผัดน้ำพริกลงเรือมาฝากที่ออฟฟิศ ตอนตักเข้าปากคำแรกเท่านั้นแหละ น้ำตาแทบไหล มันคือรสชาติเดียวกับที่แม่ผมเคยทำเลยครับ รสชาติไม

เราเป็นคนหนึ่งที่ชอบทานก๋วยเตี๋ยวเป็นชีวิตจิตใจ ชอบมากๆ เรียกได้ว่าทานได้ทุกวัน แม้ใครจะว่าเป็นเมนูซ้ำๆ แต่ก็ทานไม่มีเบื่อเลย แต่หลังจากที่ช่วงนึงของชีวิตได้ทำการฟิตหุ่น ลดน้ำหนัก ก็เปลี่ยนจากบริโภค

เรื่องคือ..เรามาอาศัยบ้านของพี่สาวแฟนอยู่ มาวันนี้เราทำกับข้าวทอดไข่..พอทำเสร็จเราก็ดูหนังรอพี่สาวแฟนเพื่อมากินข้าวด้วยกัน..พอพี่สาวแฟนมาเราก็ดูหนังต่อไม่ได้อะไรส่วนแฟนเราก็เล่นเกมพอพี่สาวแฟนพูดเราก็ไ

คือ เราจ้างลูกจ้างให้ดูแลแม่ที่ป่วย นอนบ้านเราเลย(พอช่วยเหลือตัวเองได้) แต่ต้องประคอง เรทค่าจ้าง ค่าอาหารพอ ๆ กับศูนย์ เบ็ดเสร็จราว 2 หมื่นบาทต่อเดือน(ไม่รวมโอที) ทีนี้บางวันเราจะซื้อกับข้าวมาเผื่อ อ