คนประเภทนี้แปลกคนนะคะ ทีกับคนอื่นขยันแซะจริงๆ พอเป็นตัวเองกับทำไม่มีอะไรเกิดขึ้น
จะเล่าเรื่องที่ทำงานค่ะ คือจะมีพี่คนหนึ่งในที่ทำงาน มาแต่เช้าแต่นั่งกินข้าวนั่งดูซีรีย์ กว่าจะกินเสร็จคือเขากะเริ่มทำงานกันแล้ว
พอเราทำบ้างแต่เรามาช้ากว่านะคะ แต่กินเร็ว ก็แซะเราประมาณว่ารีบๆกินนะหัวหน้าว่าแล้ว(ทั้งที่ๆหัวหน้าไม่ได้ว่าอะไรค่ะ) จากนั้นเราไม่กินข้าวเช้าอีกเลยค่ะ
แล้วก็จะมีพฤติกรรมคล้ายๆแบบนี้หลายๆอย่างมากค่ะ เช่นตัวเองนั่งดูซีรีย์ไปด้วยทำงานไปด้วยได้ แต่กับเราบอกเราว่าใช้โทรศัพท์ให้น้อยที่สุดนะ ใส่หูฟังฟังเพลงเสียงดังจนใครโทรมาก็ไม่ได้ยิน ใครเรียกก็ไม่ได้ยิน แต่บอกกับเราเวลาฟังเพลงอะเปิดเบาๆนะเวลาคนโทรมาเดี๋ยวไม่ได้ยิน
เวลาเราทำงานบางทีมีลืมนั่นลืมนี่บ้าง แซะเราเหมือนเรื่องใหญ่ทั้งๆที่มันแก้ได้ เช่นลืมเปลี่ยนวันที่ แค่นั้นจริงๆ แต่ทีพี่แกลืม ลืมแบบสั่งเครื่องดื่มให้คนที่ประชุมพี่แกแก้ตัวแล้วหัวเราะว่าว่าลืม555 พิมพ์นามสกุลพนักงานผิดจนพนักงานเดินมาทักก็บอกไม่ได้ตรวจสอบแล้วทำหัวเราะ ที่กับเราทำยังกับไปฆ่าใครตาย คนเราเป็นกันได้ขนาดนี้เชียว หรือว่าตรงกับสุภาษิตที่ว่าว่าแต่เขาอิเหนาเป็นเอง