วันนี้เราไปห้างๆนึงภาคตะวันออกค่ะ ในห้างจะมีโซนที่เขาขายสัตว์เลี้ยงค่ะ เราก็เดินๆดูไปถ่ายรูปไปตามปกติค่ะ เราก็ไปสะดุดตากับสุนัขตัวนึงค่ะ เราก็ย่อเข่าดูน้องตามปกติค่ะด้วยความที่กรงน้องอยู่ตรงพื้นค่ะ
เรา: น้องราคาเท่าไรคะ
ลุง: 25,000฿, โดดเรียนมารึป่าว
เรา: ไม่ได้โดดค่ะหนูเรียนมหาลัยแล้ว
ลุงทำหน้าตกใจมาก: นึกว่าเด็กมัธยม, อายุเท่าไรแล้ว, เรียนมอไหน
เรา: 20ค่ะ, มอนี้ๆๆ แถวภาคเหนือ
ลุงทำหน้าตกใจต่อ: สาขาอะไร, อยู่ปีไหน
เรา: บัญชีค่ะ, ปี3 ค่ะ
ลุง: ทำไมเสร่อไปเรียนไกลจัง, หลานลุงก็เรียนที่เดียวกันสาขานี้ๆ
เราสตั๊นไปเลยค่ะทำไมเขาถึงใช้คำว่า เสร่อ เราก็ยิ้มต่อดีๆไปตามปกติค่ะ พอนอนๆกลับมานึกคิดดูแล้วแอบโกรธตัวเองค่ะทำไมยังถึงคุยดีกับลุงต่อทั้งๆที่ตัวเราเองเริ่มรู้สึกไม่โอเคเลยค่ะ ทำไมตอนนั้นเราไม่พูดกลับไปบ้างว่าแล้วหลานลุงเสร่อไปเรียนทำไมค่ะ พอเราถ่ายรูปน้องเสร็จ เราก็เดินออกไปตามปกติค่ะ

หรือว่าเพราะเราเป็นคนตัวเล็กๆมากๆค่ะ สูงประมาณ150ค่ะ หรือเป็นเพราะการแต่งตัวของเราที่ใส่เสื้อยืดคอกลมสะพายกระเป๋าร้องเท้าผ้าไปกางเกงลายเหมือนกางเกงทางภาคเหนือ หรือเป็นเพราะเราเฟรนลี่เกินไปค่ะ หรือว่าเราไม่ควรเก็บเอามาใส่ใจดีค่ะ เป็นเพราะเราแต่งตัวไม่เก่งหรอคะ

เราไม่เข้าใจเลยค่ะทำไมเราต้องโดนคำพูดแย่ๆตลอด เราดูเด็กไม่สมวัยหรอคะ เลยคิดจะพูดแบบไหนก็ได้ ทำไมเราต้องโดนคำพูดพวกนี้จากปากคนอายุเยอะรุ่นลุงรุ่นป้าตลอดเลยค่ะ