ผมอายุ 15 พึ่งขึ้น ม.4 มา 4-5 สัปดาห์แล้ว ตอนนี้ผมได้หยุดเรียนมาประมาณ 19 วันกว่าๆแล้ว (วันที่ไม่แน่นอนแต่ประมาณนั้น) ตอนที่ ม.4 มาใหม่ๆผมมีเพื่อนที่มาจากห้อง ม.3 เก่าอยู่คนนึงแต่ไม่ค่อยสนิทมาก ช่วงแรกๆที่เปิดเทอมผมก็สังเกตว่าเหมือนเขาจะมีคนที่พอรู้จักอยู่แล้วในห้องประมาณ 2-3 คน ช่วงแรกๆผมก็ไปมากับพวกเขาอยู่บ่อยๆ แต่ผมไม่ค่อยได้พูดเพราะไม่รู้จะคุยเรื่องอะไรดี เท่าที่ฟังมาดูเหมือนจะมีแต่เรื่องที่ผมไม่รู้ ผมจะพูดก็ต่อเมื่อยืมของกับชวนไปกินข้าวที่ไหนดีอาจจะถามงานบ้างนิดหน่อยเพราะเกรงใจ บวกกับ ยังไม่ค่อยสนิท โต๊ะที่นั่งพวกผมจะนั่งซ้ายสุดริมหน้าต่าง แต่ผมจะนั้งรองหลังสุด คนที่นั่งข้างๆเหมือนจะเป็นเด็กพิเศษนะ เนื่องจากที่ผมนั้งหลังเพื่อนผมก็ไม่ได้คุยอะไรกันมากเวลาเขาคุยกันก็คุยกันปกติ ส่วนคนข้างๆผมก็เหมือนจะชอบเล่นเครื่องเกมกับมือถือในคาบ ผมก็ไม่ได้คุยด้วยเท่าไหร่ พอนานๆเข้าผมก็เริ่มอึดอัด อึดอัด ขึ้นไปเรื่อยๆ ผมก็จะเกร็งบ่อยมาก ช่วงนั้นผมจะเริ่มขาดเรียนสัปดาห์ละครั้งสองครั้งละ ตอนที่เพื่อนคนอื่นๆในห้องถามว่าผมขาดไปไหน ผมก็จะเกร็งแล้วไม่รู้จะตอบอะไรเลยคิดคำตอบ เบสิคๆ ไปเช่น ไม่สบายบ้างอะไรบ้างประมาณนั้น แล้วตอนนั้นกลุ่มเพื่อนของผมก็เหมือนกับเริ่มสนิทกับอีกกลุ่มนึง ซึ่งเท่าที่ผมเห็นในห้องกลุ่มนั้นจะเป็นประมาณสายฮาของห้อง เล่นมือถือในคาบบ้าง ตอนพักเที่ยงชอบเล่นเกมเสียงดังกับกลุ่มเพื่อนในห้องผมก็ไม่ได้ว่าอะไร ตอนนั้นเห็นว่าพวกเขาเล่นฟีฟาย เกมฟุตบอล (ฟีฟ่ามั้ง)  ซึ่งเป็นเกมที่ผมไม่เล่น ผมนั้นจะชอบเล่นเกมคนเดียวมากกว่า ก็เลยทำให้ไม่มีหัวข้อไปคุยด้วยอีก ผมไม่รู้ว่าคนในห้องคิดยังไงกับผมเนื่องจากผมเป็นคนหน้านิ่งๆ ใส่แว่น ไม่ค่อยรีบร้อน ผมก็ไม่ได้มีคนที่เกลียดในห้องหรืออะไร มีครั้งนึงที่กลุ่มเพื่อนผม กับ กลุ่มใหม่ที่ผมได้พูดไป ได้ไปทานข้าวด้วยกันที่โรงอาหารแล้วตอนนั้นโต๊ะมันจะนั่งได้ 3 คนต่อฝั่ง ก็คือนั่งได้ 6 คน 3/3 แต่ตอนนั้นมันเป็น 4/3 ซึ่งผมเห็นมันเบียดกันแต่ไม่มากและดูเหมือนเพื่อนจะไม่ว่าอะไรด้วย ผมเลยวางจานข้าวไปเลยเป็น 4/4 พอวางเสร็จผมเลยไปซื้อน้ำ พอกลับมา เหมือนว่ามีคนไปแทรกอีกเลยเป็น 5/4 เพื่อนคนนึงจากอีกกลุ่มก็ได้พูดอะไรสักอย่างผมจำไม่ได้ แต่ผมก็โดนให้มานั่งกินข้าวโต๊ะข้างๆคนเดียว ผมอึดอัดมากเลยรีบกินรีบขึ้นห้องไป หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้เดินด้วยกันกับกลุ่มนั้นอีกเลย ก็มีนั่งด้วยกันในห้องแล็บบ้างแต่ผมก็ไม่ได้พูดอะไรเพราะไม่มีเรื่องคุย ก่อนหน้านี้ก่อนที่ผมก็อยู่ด้วยกันกับเพื่อนที่มาจากห้องเก่าแต่พอผมถามงานหรือถามว่าต้องเปิดหน้าไหนเขาก็ทำน้ำเสียงเหมือนไม่สบอารมณ์ ช่วงแรกๆก็คิดว่า ออ อารมณ์ไม่ดีมั้ง พยายามไม่ไปกวนดีกว่า นานๆเข้าเขาก็เป็นแบบนี้เรื่อยๆจนผมเลิกถามไปแล้ว เคยไปอยู่กลุ่มผญ แต่ก็เข้าไม่ได้เลยตีตัวออกห่าง ตอนนี้ผมก็ยังหยุดอยู่ครับ เคยอยากไปเรียนอยู่แต่ก็กลัว กลัวเพื่อนถามว่าหยุดไปไหนมา กลัวเพื่อนมองเราไม่ดี กลัวอาจารย์ถามว่าหยุดไปไหนมาแล้วเพื่อนหันมามอง เรื่องงานก็เครียดบ้างแต่ไม่ขนาดนั้น ผมเป็นคนที่ตาเอียงหรือตาเหล่ เลยทำให้ค่อนข้างกลัวการถูกล่อหรือแกล้งเป็นพิเศษ เลยพยายามทำตัวให้ไม่เด่น  รู้นะครับว่าหยุดแบบนี้จะทำให้ส่งผลต่อการเรียน ลาออกไปก็ไม่มีงานทำ จะย้ายโรงเรียนก็ไม่ค่อยอยากเพราะเป็นโรงเรียนระดับต้นๆ ในจังหวัด ไม่อยากทำให้พ่อแม่ผิดหวังแต่ก็ทำไปแล้ว ผลการเรียนก็ไม่ได้ดีมากครับ ล่าสุดม.3 ก็ 2.7 เอง เพื่อนตอนนี้ก็มีแต่เพื่อนร่วมห้องครับ.. ผมก็พอรู้ว่าตัวเองนั้นแหละอาจจะเป็นต้นเหตุที่ทำให้ไม่มีเพื่อนแต่ทำไงได้ครับ ตอนเข้าหาก็ไม่รู้จะคุยอะไร ตอนเพื่อนมาคุยเรื่องเกมสักเกมผมก็ฝืนอีก ตายครับ