สวัสดีครับ ท่านนักอ่านผู้น่ารัก หรืออาจจะเป็นท่านผู้ซึ่งย่างเท้าเข้ามาสู่ห้องนี้โดยมึนๆ เหมือนใครผลักเข้ามาก็ถือว่าน่ารักเช่นกัน

ก่อนอื่น ขอออกตัวก่อนว่าย้ายมาอยู่ต่างประเทศนับตั้งแต่อายุ 16 ด้วยเหตุผลว่าผู้ปกครองผมนั่นคือคุณย่าได้สิ้นชีวิตลง ส่วนเรื่องราวหลังจากนั้น ผมได้บอกเล่าเป็นเลาๆ ในนิยายผมเป็นอย่างดี 

ไม่มีเหตุผลอะไรเลย ที่ผม อิศรา คนนี้จะมารบกวนเวลาอันมีค่า  และเปลื้องเนื้อที่ของกระทู้นักเขียน รวมถึง Tag ต่างๆที่เกี่ยวข้อง ถ้าหากว่าผมไม่ได้รับความเจ็บช้ำน้ำใจอย่างสุดแสน จากความเชื่อใจในนักเขียน(หรือไม่?) ในห้องนี้

มีนักเขียนชาย(?) คนหนึ่ง มาทำตัวตีสนิทกับผมหลังไมค์ ขอนิยาย และขอแบ่งปันความรู้ในเชิงการเขียนกับผม ซึ่งผมก็ยินดี เขาขออนุญาตเอานิยายผมไปเล่าลงในช่อง YouTube เขา ซึ่งผมก็ยินดีอีก เพราะอยากพิสูจน์งานเขียนตนเอง

ผลต่อมา ปรากฎว่า จากช่องเขาที่มีคนฟังแค่สิบ กลับนับเป็นพัน เพราะได้เรื่องของผมไปลงทั้งๆที่ เขาใช้คำผิดๆถูกๆ สำเนียงก็แปลกๆ อ่านหนังสือตะกุก ตะกักเหมือนไม่แตก เขาบอกว่าเป็นคนเหนือ แต่ลองไปฟังช่องเขาสิครับ ไม่น่าจะเป็นภาคใดทั้งสิ้น อ่านคำไทยอย่างเช่น "มะงุมมะงาหลา" ไม่ได้ เขาไม่เข้าใจและตัดศัพท์ผมทิ้งไป เอาเข้าจริงๆ ศัพท์ภาษาไทย ง่ายๆ อย่างเช่น "สมมาตร" เขาก็ไม่เข้าใจ ตัดทิ้งไปโดยใช้วิจารณญาณตนเอง ทำให้รูปความหมายของประโยคผมเปลี่ยน หลายครั้งอย่างน่าสงสัย

เมื่อมีข้อเสนอดีกว่าเดิม ผมจึงเอาเรื่องผมไปลงช่องอื่น (ไม่ได้เกี่ยวกับเงินเลย ทุกวันนี้ อิศรา ยังไม่เคยขอรับเงินจากช่องใดๆทั้งสิ้น เรื่อง "ลุงข้างทาง" ยังสร้างความบันเทิงให้กับผู้อ่าน และผู้รับฟังโดยไม่รับค่าตอบแทน นอกเหนือไปจากจากรอยยิ้มผู้อ่าน) ซึ่งถ่ายทอดงานของผมออกมาได้ถูกใจกว่า

เขาก็ไม่พอใจ ตำหนิผมต่างๆนาๆ ตั้งหน้าตั้งตาลอกงานของผม รวมถึงนักเขียนท่านอื่นๆด้วย ลงช่องตัวเองต่อไป

จนเมื่อการขายเรื่องลงช่อง YouTube มันกระหึ่มขึ้นมา คนๆนี้ก็ปั่นเรื่องไปขายอย่างเป็นหน้าเป็นหลัง สำหรับคนที่ไม่มีความรู้ในเชิงวรรณศิลป์เลย  และไม่ใช่นักอ่าน ไม่ค้นคว้าหาความรู้รอบตัว เขาจะไปเอาความรู้ความสามารถ และข้อมูลที่ไหนมาเขียนเล่าครับ 

คำตอบง่ายๆคือ เขาก็ลอกงานเขียนผู้อื่นมา อันเป็นวิธีง่ายๆ แต่ไร้จริยธรรม จรรยาบรรณ และสามัญสำนึกที่สุด ซึ่งจริงๆแล้ว ผมก็ไม่ทราบว่าเขาเข้าใจความหมายของคำพวกนี้ในกมลสันดานหรือไม่

ผมได้ยินเรื่องเขาลอกเลียนจากแฟนคลับที่ติดตามผมอย่างเหนียวแน่นมานานแล้ว แต่ไม่อยากสนใจ เคยลองไปฟังเหมือนกัน ถึงแม้วิธีการเขียนจะเลียนแบบผมอย่างหาความเป็นตัวเองไม่เจอ แต่ยังห่างไกลนัก ชนิดไม่เห็นฝุ่นเลย

เมื่อคืนตอนตีสี่กว่าๆ ตามเวลาอเมริกา ผมตื่นขึ้นมาดูพ่อซึ่งไม่สบายตามกิจวัตร ก็หาฟังเรื่องเล่าหลอนๆตามวิสัยความชอบส่วนตัว ขณะกำลังจะมาหลับต่อด้วยความอ่อนเพลีย เคลิ้มๆอยู่ ก็ถึงแก่ต้องสะดุ้ง เพราะได้ยินเรื่องของคนอื่นแต่มันเรื่องของเราเข้ากระทบโสด จากตาหน่วงๆจะหลับ ถึงกับตาสว่างเลยทีเดียว

มันไม่ได้เหมือนแบบได้รับแรงบันดาลใจ แต่มันชนิดลอกมาทั้งดุ้นอย่างหน้าด้านๆ คงไม่ต้องบอกว่าเป็นผู้ใด 

กระทู้นี้ผมมาขอระบายเฉยๆ ถึงความไม่มียางอายของคนๆหนึ่ง ซึ่งเขาเรียกตัวเองว่าเป็นนักเขียนได้อย่างเต็มปาก ภาษาอังกฤษเขาเรียกว่า " You give this title a bad name " กัญชาคงทำร้ายสมองเขาไม่น้อย

อยากขอความกรุณา คุณพี่คนสวย Susisiri และคุณพี่คนงาม ดินสอสีน้ำที่  "beautiful from the inside out"  ตั้ง"โครงการเดียวเอี่ยวทุกเรื่อง" ขึ้นมาอีกครั้ง และขอท้าคนๆนั้นให้เอาเรื่องมาลงให้ประจักษ์เลย ว่าความสามารถแท้จริงของคุณมีแค่ไหน ถ้าไม่ไปลอกชาวบ้านเขามา โดยผ่านสายตากรรมการสาวสวยผู้ทรงคุณวุฒิทั้งสองท่าน

ท้ายที่สุดนี้ ขอขอบคุณทุกท่านที่แวะผ่านเข้ามาดูนะครับ